Hoofdstuk 11

Aan het eind van het concert kwamen ze dan ook alle vier helemaal bezweet binnen en stormden Bill en Tom op je af om je te verwelkomen. “Geen knuffels!” riep je snel voordat ze helemaal bezweet tegen je aanhingen. “Nogmaals bedankt dat je die kaartjes hebt geregeld” zei je terwijl je Tom dan toch maar een knuffel gaf. “Ahum” hoorden jullie Bill kuchen die duidelijk ook een knuffel wilde hebben en om je vervolgens voor te stellen aan Georg en Gustav. “Nou jongens, dit is dan Melissa. Het meisje waar Tom zijn mond niet over kan houden”. “Hij heeft in ieder geval niks verkeerds gezegd” lachten ze allebei. De deur zwaaide open en David kwam binnen gelopen en stond stil toen hij jou zag. “Heb je toch kaartjes kunnen regelen?” vroeg hij. Je knikte “ja, ik had ze eigenlijk al heel snel binnen” zei je terwijl je naar Tom knipoogde. Snel liep je even naar de gang en pakte je mobiel om Kim te bellen.
(J): “Hey, wat moet ik nou met Tom” vroeg je zuchtend.
: “Weet ik niet”zei ze lachend.
(J): “Ik weet niet of ik ze nou kan vertrouwen, ik bedoel..ze kunnen miljoenen meisjes krijgen”.
: “Vast wel, kijk nou maar wat je doet”.
(J): “Ik ben denk ik toch wel verliefd op hem. Alleen ben ik bang dat het toch nooit wat wordt.”.
: “Gewoon de goede keuze maken”.
(J): “Oké”.
Snel liep je weer richting het kamertje waar Tom op de bank klopte zodat je daar moest gaan zitten. Je liep dan ook maar naar hem toe en plofte neer. “Man, ik ben moe” zei je slaperig. “Niet zo aanstellen zeg” zei Georg lachend, “wij moesten optreden”. “Maar ik heb hier al vanaf 12 uur vannacht buiten gezeten”. Iedereen moest lachen, “we konden je toch naar binnen helpen” zei Bill terwijl hij je aankeek. “Wil je morgen nog wel wat doen? We blijven hier namelijk een paar dagen” vroeg Tom toen je stil bleef. Verbaasd maar glimlachend keek je hem aan “echt?”. Hij knikte, “ik denk trouwens wel dat je dan onze nummers nodig zal hebben, anders kom je de kamer niet in”.