Liefde Gedachten

Ach, de liefde is hard, doet pijn. Als je eindelijk gelukkig denkt te zijn, als je eindelijk denkt iemand gevonden te hebben, dan val je. Dan krijg je een klap recht in je gezicht, een steek door je hart. Maar niets, maar dan ook echt niets is er tegen te doen. Liefde is gewoon pijnlijk, want liefde moet van twee kanten komen. Want niets is erger dan iemand bedriegen met de vier kostbare woorden: “Ik hou van jou.” Tenminste, zo denk ik er over. Van mij mag je er anders over denken, maar ik hoop toch dat mijn mening gerespecteerd wordt.

Ja, jij bracht geluk in mijn leven. Jij liet mij al het mooie van het leven zien, liet me de negatieve dingen weg denken. Jij liet mij glimlachend de toekomst in kijken, glimlachend naar het heden kijken.
Maar nu, nu je zei dat je niet van me houdt? Nu moet ik het overnieuw doen, alleen nu zonder hulp. Of ik denk dat ik het alleen kan? Nee, dat kan ik niet. Ik heb hulp nodig om weer met beide benen op de grond te staan, om te kunnen glimlachen naar het heden, de toekomst én het verleden. Ik moet weer terug naar de gelukkig zijde, terug over de lijn die het geluk en ongeluk scheiden. Terug over de lijn waar ik net over heen geduwd werd, toen jij zei dat we beter vrienden konden blijven.

Wat ik denk over de liefde? Ik denk dat het een harde zaak is, een zaak waar duizenden dingen van af hangen. Waar een daad duizend gevolgen hebben, waar zelfs de gevolgen gevolgen hebben. Liefde is iets moeilijks, iets wat te begrijpen valt. Iets wat mooi kan zijn, maar ook ontzettend pijnlijk.

Maar waar is het mis gegaan? Was ik te eerlijk tegen je, had ik mijn problemen soms moeten verbergen? Had ik altijd een masker op moeten doen, een masker met het lachende gezicht die mensen van mij gewend zijn? Mag het vrolijke, spontane meisje niet verdrietig zijn, mag het meisje niet onzeker zijn? Mag het meisje geen problemen hebben?