De Zuidelijke Waterstam - 32

“Mijn excuses, prinses, ik kon hem niet tegenhouden. Hij wilde u perse een slaapplaats aanbieden.”

“Ik heb hier nog werk, commandant”, zei ik ijzig.
“Prinses Lizzie, als ik zo vrij mag zijn, er is nog een plaats vrij in de iglo waar mijn familie en ik logeren”, zei Yue beleefd. “Dan bent u vlak bij het dorp.”
“Goed idee, prinses Yue, bedankt.” Ik keek naar de commandant. “En u gaat nu onmiddellijk terug naar uw rijkeluiswoning. Ik wil niet dat u of één van uw soldaten daar nog uit komt zonder mijn toestemming, begrepen?”
“Maar…”
“Generaal Ylein, ik verwacht dat u en uw mannen hen in het oog houden. U mag iedere overtreder tegenhouden op de manier die u nodig acht.”
“Natuurlijk, prinses.” Hij maakte een buiging.
“Goed, ik zie u morgen.” Generaal Ylein draaide zich om en loodste de commandant de stam uit.
“Goed gedaan, Lizzie”, fluisterde Yue me toe.
“Gaat u alstublieft allemaal uw iglo’s in”, zei ik tegen de mensen van de Waterstam. Zelf liep ik de iglo van de dorpsoudste weer in. Katara kwam meteen mee, maar Yue bleef buiten om mee te zorgen dat alles vlot verliep.

“Mijn excuses, prinses.” De dorpsoudste kwam de iglo weer in, met zijn vrouw en twee kleine kinderen. “We hadden ervoor moeten zorgen dat iedereen op tijd binnen was.”
“Geen probleem, ik begrijp dat er vandaag veel gebeurd is.” Hij haalde opgelucht adem. Zijn vrouw loodste de kinderen naar een klein kamertje. Zelf kwam hij weer bij ons zitten.
“Wat kan ik voor u doen?”
“Ik wilde graag van u horen welke regels, of eventueel straffen, de commandant in deze stam hanteert.”
“Nou, euh, belastingen, om te beginnen.” Hij vertelde alles, het kwam volledig overeen met Yue’s verhaal. Ik knikte bedachtzaam.
“Bedoelt u dat, dat eigenlijk allemaal niet hoeft?”, vroeg hij aarzelend.
“Is u niet verteld welke regels er zouden zijn toen de commandant en zijn mannen hier aankwamen?”