Hoofdstuk 2.-

Ik zit binnen,zoals altijd.vandaag was weer een lange dag school.
Vol gepest en gescheld,getrap en geschop.
Ze hebben gewoon de pik op me,dat is nu wel duidelijk ja.
Ach ja,pijn maakt alleen maar sterker,zeg ik dan maar.
Maar ergens in me,heel diep verstopt onder mijn harde buitenkant,kwetst elk verdomd woord me elke keer weer.
Ik ga liggen op mijn bed. En ik denk aan de dingen die ze hebben gezegd vandaag. 'Je bent echt een lelijk wijf' of 'haha je moeder moest vast heel lelijk zijn,om zo een kind als jou te kunnen krijgen.'
Ik kijk naar mijn been,weer een blauwe plek erbij.
Ik zucht en staar naar het plafond,waarom moeten ze mij altijd hebben?
Iedereen zegt dan wel,negeer het dan stoppen ze want dan is het niet meer leuk,maar het is het tegenovergestelde.
Ik voel dat ik moet huilen. Huilen is voor watjes,denk ik en ik veeg langs mijn oog. Maar dat maakt het alleen maar erger en ik barst in tranen los.
Ik huil om het gepest,ik huil om de woorden waar ze me steeds weer mee weten te kwetsen.
Na ongeveer een minuut of 6 gehuild te hebben,sta ik resoluut op.
Nee,nee,nee. Denk ik,ik moet niet huilen. Zo is het leven nou eenmaal,denk ik en ik ga op mijn bankje zitten. Ik zoek mijn afstandsbediening en zapp ff rond op tv. Ik stop random en kijk naar de reclames. Dan doe ik de tv weer uit en loop naar beneden. Daar zit mijn vader. Hij huilt. Ik weet het niet,maar ik heb opeens weer gevoelens. Opeens heb ik medelijden met mijn vader. Dus ga ik maar naast hem zitten op de bank. Hij kijkt op en ik zie zijn rode ogen.
Ik kuch en vraag een beetje onwennig : 'uhm wat is er?'.
Hij antwoord niet,hij lijkt na te denken.
Er valt een ongemakkelijke stilte,dus sta ik op en loop naar de kraan.
Ik pak een glas en vul het met water. Gewoon om niet stil te blijven zitten.
Ik ga terug naar de bank. Mijn vader zegt opeens: 'Rashna,ik moet je wat vertellen.' Ik kijk hem aan en knik,zeg het dan,denk ik.
'Het is niet zo heel fijn nieuws,en ik,ik....' En hij barst weer in huilen uit.
'Wat is er dan?'vraag ik een beetje bang..
'Rashna,je moeder,ze..ze licht in het ziekenhuis,ze heeft een hersenbloeding gehad.' En de tranen rollen over zijn wangen.