Hoofdstuk 13

De gespannen sfeer die er hing was bijna aantastbaar. Niemand wist iets te zegen. Iedereen, waaronder ik, keken geschrokken naar de rood harige jongen. De nieuwelingen waren verbaast over de feit dat ze Sasuke niet zagen aankomen, maar deze jongen ging nog een stapje verder. Alles aan hem was angstaanjagend, zo beleefde ik het te minsten. Zelfs zijn toon, de woorden, ze kwamen er zo dood en emotieloos uit. Was hij echt of een pop? Je ging het je bijna afvragen. In de gang van het hotel leek hij zo, zo anders. Ik kon er geen woord voor bedenken.
"Ga...Gaara" Het was de stam van Kankuro. Zelfs zijn haren stonden recht overeind.
" Je zelfbeheersing verliezen in een gevecht, hoe zielig. Waarom denk je dat we naar de Leaf zijn gekomen?"
" Gaara luister, zij begonnen en..."
" Zwijg, of ik vermoord je."
Kriebels gingen er door me heen. Hij leek het te menen. Hij sprak geen onzin, dat was duidelijk te horen. Zelfs in zijn ogen kon je het zien. Beter gezegd, je kon er niets in zien.
" Oké, het spijt me."
" Het spijt mij ook heel erg." De twee jongeren van de Sand wisten niet hoe snel ze zich moesten verontschuldigen. Zelfs zij waren bang voor hem, hun eigen team lid.
"Het spijt me voor hun gedrag." Gaara sprak het uit en loste op in zand. Wacht eens even, hij losten op in zand! Hoe? Waar is hij naar toe?
Ik bleef naar de boom kijken maar hij verscheen niet terug.
" ...Het ziet er naar uit dat we te vroeg zijn maar, we zijn hier niet om te spelen."
" Ik weet dat."
" we gaan."
" Hey! Wacht!" hoorde ik Sakura naar hun schreeuwen.
Ah, ik wil zien wat er aan de hand is! Ik stond op en zocht naar een doorgang, die er dus niet was. Hoe irritant! Dan maar er overheen. Met beide handen pakte ik het hek vast en tilde mezelf ophoog.
" Hey wat is jouw naam." vroeg Sasuke.
"OH, WOAH!" het hek was te zwak om mijn gewicht te houden en viel uit elkaar. Voor over gebogen, boven op de planken lag ik in op het pad. "Ah, dat deed pijn." Voorzichtig stond ik op. En keek een voor een naar de verbaasde gezichten die me aanstaarde. Leuk heb ik weer. Zucht.
Maar de twee paar ogen die echt in me leken te branden waren natuurlijk van niemand anders dan Gaara. Hij keek me weer recht in mijn ogen aan en keek weer weg voor ik hem kon begroeten.
" Ik ben Gaara of the Dessert..."
" Ik ben ook geinteresseerd in jouw naam."
De stilte die hij brak gaf me een goed moment op naar Naruto en Sakura te lopen.
" Ik ben Uchiha Sasuke"
" Hey! Jullie willen vast ook weten wie ik ben. Ik ben Uzama-"
" Niet geinteresseerd." " Kom we gaan."
Ik keek naar Naruto die zijn de-wereld-verwijnd moment had. Tot dat ik in mijn ogen zag hoe Kankuro naar me keek. Verbaast keek ik hem aan. Waarom staarde hij naar me?
" Hé Gaara, dat meisje is dat-" vroeg Kankuro onhoorbaar voor de anderen aan Gaara.
" Kankuro, had ik niet iets gezegd. Zwijg."
Van de verte hoorde de twee tegen elkaar smiespelen. Ik wou ze wel vragen wat er aan de hand was, maar ze waren al weer verdwenen voor dat ik de woorden over mijn lippen kon rollen.