Part 3

'Hoe bedoel je?' als een zwak eendje kijkt Jiska David aan. 'Je snapt wel wat ik bedoel, jij gedraagt je alsof er iets niet klopt!'
Hij gelooft haar niet. Hij wantrouwt haar. Maar hij heeft wel gelijk, hij kent haar te goed. 'Ja Jezus hou is op!' Roept Jiska ineens.
Ze schrikt van zichzelf, ze is niet snel boos, en nu valt ze opeens uit tegen haar vriendje. Terwijl het nieteens nodig is. David kijkt haar aan.
Hij zegt niks. Hij kijkt gewoon. 'Ik heb gewoon het gevoel dat er iets anders aan je is...' zegt Jiska voorzichtig. 'Ja misschien is dat wel zo!' roept David boos. Jiska verstijft. Ze had dus gelijk. 'Wat...wat dan?' David zucht. 'Op vakantie heb ik een meisje ontmoet, Linda...' De tranen springen in Jiska haar ogen. Ze wist het, ze voelde het. En hij maar boos worden omdat ze niks zei. Boosheid, woede, verdriet, ze weet het niet meer. Ze weet niks meer. Wie is ze? Wat doet ze? Wat gebeurt er. 'Het spijt me Jiska...' Even is het stil. 'Drie jaar.' zegt ze. 'Je verkloot drie jaar, in 1 minuut.' David wilt zijn hand op mijn schouder leggen. 'Blijf van me af.' zeg ik kalm. Hij trekt zijn hand terug. 'Het is klaar...' zegt hij en loopt weg. De tranen rollen over haar wangen. Ze weet dat dit nog lang niet klaar is.