Season 3 Chapter 4

Liam

Half bewusteloos hing ik tegen de muur aan. Melodie en Tanja hadden grote wallen onder hun ogen en ik kon wel raden dat ik precies hetzelfde had.
We deden geen oog dicht in deze cel. De muren en vloer waren van ijs en dus koud, er hingen ijspegels aan het plafond waar om de seconde druppels vanaf vielen en we kregen amper iets te eten.
‘Denk je dat Fabian ons snel komt bevrijden?’ vroeg Melodie.
‘Aan de ene kant hoop ik het wel, maar aan de andere kant zou dat zeer onverstandig zijn, aangezien het hier wemelt van de wachters’ zei ik.
Op dat moment hoorde ik voetstappen op de gang en werd er een gedeelte van de ijsmuur weggestuurd.
Er stond een man met blauwe haren in de opening. Zijn haar ging over in blauwe bakkebaarden en een blauwe baard.
‘Ik heb opdracht gekregen van de ijskoning om Melodie en Tanja te halen’ zei de man.
‘En wie ben jij?’ vroeg Melodie bits.
‘Niet dat ik jullie een naam verontschuldigd ben, maar mijn naam is Johno en ik ben de hoogste officier van het ijsrijk’.
‘En wat is precies de reden dat wij bij Christopher moeten komen?’ vroeg Tanja.
Op dat moment klonken er andere voetstappen op de gang en kwam Amira binnen gelopen.
‘Jullie hebben het recht niet om vragen te stellen, mee komen nu!’ zei Amira terwijl ze alweer omdraaide.
Melodie en Tanja stonden op en liepen achter Amira en Johno aan terwijl ik alleen achter bleef in de bevroren cel.

Fabian

Tussen de bomen door zagen we vuurdistrict 14 nauwelijks liggen. De beveiliging was inderdaad anders sinds wij ontsnapt waren uit het ijspaleis.
Overal wemelde het van de ijswachters die heen en weer liepen rondom het district.
‘We moeten alles geven wat we hebben’ zei Maltras. ‘Als we hierin falen, is de kans groot dat we de andere districten niet in handen zullen krijgen’.
Ik haalde diep adem en voelde ineens een hand op mijn schouder.
‘Geen zorgen, ik zal je dekking geven’ zei Sebastian die achter mij stond.
‘Fijn, dank je’ zei ik terwijl ik glimlachte.
Maltras gebaarde dat we gingen aanvallen, Sandra sprong als eerste samen met Vera en twee vuurstrijders de bomen door, gevolgd door Sebastian, de vuurkoning, drie andere vuurstrijders en mij.

In eerste instantie vielen we aan zonder geluid te maken. Vera schoot van een afstandje haar pijlen recht door de schedels of ruggen van de ijswachters die daarna bewusteloos of dood in elkaar zakte.
Ik wierp mijn boemerang en raakte in één klap 5 ijswachters.
Toen de laatste ijswachter die neerviel een kreet sloeg, trok dat de aandacht van de andere ijswachters en was het afgelopen met de stilte.
Overal werden er dingen geroepen en verschillende ijswachters stormde op ons af.
‘Fabian meekomen!’ schreeuwde Maltras. ‘We moeten de vuurstrijders overtuigen om mee te vechten’.
Ik knikte, liet mijn lichaam een beetje oplichten en keek naar Sebastian.
‘Jouw hulp is harder nodig hier’ zei ik.
‘Begrepen’ zei hij en hij viel de ijswachters aan.
Ik sprong de lucht in en vloog achter de vuurkoning aan, die zich getransformeerd had in een vuuruil.
We werden van onderen verschillende keren gekogeld met ijs, maar Maltras ontweek alles met gemak en eer dat het ijs bij mij in de buurt kwam, was het allang gesmolten door de hitte die ik uitstraalde.
Toen we op het hoofdpleintje aankwamen van het vuurdistrict, begonnen we te dalen en streken we neer midden op het plein.
Er waren maar een paar ijswachters die ons aanvielen, maar die werden bedolven onder het vuur dat uit de vuisten kwam van de vuurkoning.
Toen alle aanwezige ijswachters op de grond lagen, hield Maltras vuur in zijn handen als fakkels en richtte hij zich tot de bange vuurstrijders die vanuit hun huizen, of wat daar dan ook van over was, toekeken.
‘Lief volk, ik weet dat het raar gaat klinken, maar ik ben jullie vuurkoning, Maltras. Ik ben bevrijd door de gevallen ster Fabian en wij zijn hier om de vuurdistricten over te nemen. We zijn slechts met een klein groepje en we hebben dus jullie steun hard nodig. Alsjeblieft, help ons!’
Maltras bleef hoopvol staren naar de menigte, maar iedereen keek nog net zo bang.
‘Ze durven niet te vechten’ hoorde ik ineens een stem achter ons.
Ik draaide me om en zag een groepje ijswachters staan.
‘Dat hebben we eruit geramd’.
‘Hoop kun je er niet uitrammen’ zei ik. ‘En moet al helemaal niet. Jullie denken toch niet echt dat de vuurstrijders bang voor jullie zijn? Het zijn vuurstrijders, geen miezerige ijswachtertjes’.
‘Dat neem je terug’ zei de voorste ijswachter.
‘Nog in geen miljoen jaar’ zei ik.
De ijswachters kwamen in beweging en lieten ijs ontwikkelen in hun handen. Toen ze een paar meter voor mij waren, spreidde ik mijn armen en verblindde hun met mijn licht.
Nog voor dat ze gedesoriënteerd op de grond konden vallen, werden ze bedolven onder de lava van Maltras.
Toen er niets anders meer over was van de ijswachters, dan versteende lijken werden Maltras omsingelt door ijswachters.
Toen ineens kwam er een enorme golf van vuur achter ons vandaan die recht op de ijswachters af ging.
Ik draaide me om en zag een handje vol vuurstrijders staan.
‘Lang leven vuurkoning Maltras en lang leven de gevallen ster Fabian!’ riep de voorste vuurstrijder.
‘Lang leven vuurkoning Maltras en lang leven de gevallen ster Fabian!’ riepen nu meer vuurstrijders en vele kwamen schreeuwend uit hun huizen gerend.
Het gehele plein werd verlicht met het vuur dat uit de vuisten kwam van de boze vuurstrijders.
Vera, Sebastian, Sandra en de andere vuurstrijders kwamen aangerend en met z’n allen keken we toe hoe alle ijswachters stuk voor stuk levend verbrand werden.
Vuurdistrict 14 was in onze handen.