Part 1

‘David!’ De jongen in de verte draait zich om. Als hij het gezicht van Jiska ziet begint hij meteen te stralen. Jiska rent op hem af. Als ze er bijna is neemt ze een sprongetje en vliegt in zijn armen. ‘Ik heb je zo gemist!’ zegt ze terwijl ze hem platknuffelt. ‘Schatje, ik was maar een weekje weg !’ zegt David lachend. Jiska glimlacht. Gearmt lopen ze samen over het perron. De trein verdwijnt in de verte. ‘Hoe heb je het gehad?’ ‘Geweldig! Het uitzicht vanuit het huisje was geweldig! En de jongens en ik hebben elke dag gesnowboard!’ Dat vind Jiska zo fijn aan haar vriendje, hij gaat niet uit op vakantie. Tenminste niet nachten lang naar een club, het leuk hebben met zijn vrienden vind hij een stuk belangerijk. David gaat verder: ‘Het weer was zo chill! Zelfs met deze sneeuw!’ Jiska lacht: ‘Hier heeft het aan een stuk door geregend! Ik wou dat mijn ouders niet zo streng waren, dat ik gewoon mee mocht. Maar over een paar jaartjes gaan wij samen he liefie?’ David kijkt een beetje naar de grond. ‘Daaf?’ ‘O sorry! Uhm, ja , ja tuurlijk.’ Op de manier hoe David dit bracht voelde niet goed. Een onaangenaam gevoel. Ze duwt het weg, ze mag blij zijn dat hij weer thuis is. Ze stappen op de roltrap. Het is weer begonnen met regenen. De stemming van net is compleet weg, buikpijn en regen. Ze kan wel janken. ‘Gaat het wel goed Liefje?’ David kijkt haar bezorgt aan. Jiska probeert haar tranen te onderdrukken. Ze haalt haar neus op. ‘Ja, ja, uhm, prima.’ David kijkt haar met ongeloof aan. ‘Kom is hier.’ Hij neemt haar in zijn armen. Ze houd het niet meer tegen, ze heeft hem zo gemist en hij deed zo anders. Ze kijkt hem aan. ‘Zelfs als je huilt ben je nog mooi.’ Jiska glimlacht, waar maakt ze zich nou druk om? Hij drukt zijn lippen op de hare. Zo staan ze samen in de regen. Hoelang weet Jiska niet, het maakt haar niks uit. Ze houd van hem, en hij van haar.