Chapter nineteen - this coma
meer reacties nu? ^^
en meer abo's
<33
We gingen terug recht staan en liepen al lachend verder. Het had gesneeuwd en gevroren, de weg was erg glad. Er was bijna niemand op straat toen er opeens een auto kei hard over de weg scheurde. Hij raakte mijn elleboog en ik schoof uit. Ik viel van de dijk op de stenen en rolde naar het zand toe. Alles werd zwart voor mijn ogen. Allemaal kleurtjes flitsten voorbij. Ik zag de hele tijd Justin voor me. Ik probeerde zijn naam te zeggen maar het lukte niet. Toen ik wakker werd en verlost was van de lange lichttunnel ,die ik de hele tijd voor me zag, lag ik in een ziekenhuisbed. Mijn mama en justin zaten op een stoel te slapen. Ik probeerde geluid te maken maar mijn keel was droog en schor. Ik besloot terug te slapen en deed mijn ogen dicht.
Justin pov:
Ik werd wakker en liep naar Charlotte toe, nam haar hand vast en gaf er een kusje op. Ze deed haar ogen open en ik knipperde met mijn ogen om te zien of het wel echt was. Ze nam mijn hand terug vast en trok me zo naar haar toe. "Je hebt 3 weken in coma gelegen schat, iedereen was zo ongerust. Ik en je mama hebben hier dag en nacht gezeten en gewacht op een antwoord van de dokter. Louise en Elisa zijn ook nog langs geweest met Christian en Ryan." ik hoorde haar duidelijk slikken "ooh" was het enige dat uit haar mond kon ontsnappen. Ik nam het glas met water naast haar bed en goot het zachtjes in haar mond. Ze was bijna een maand 'weg' geweest, en ik had haar zo gemist. "Waar is mama?" vroeg ze kreunend. "Die is gaan werken, ze hadden haar nodig." Ik liep al naar de telefoon om haar te bellen. "Hallo Sophie? - Ja, ze is wakker. - nee nee alles is goed met haar - Oke zal ik doen. - ja daaaaaaaag" Ik hong op. "Ik ga even om eten in de cafetaria, tot zo liefje" ik gaf haar een kus en net dan kwam de dokter binnen. "Zo zo, rustig aan jullie, Juffrouw moet nog veel rusten." Ik lachte naar haar en liep naar de deur. Toen ik de deur open wou doen stonden daar Jaxon, Jazmyn en mijn papa. Ze hadden het sms'je gekregen. Ik lachte en zei dat de dokter bij haar was en dat ik even naar de cafetaria ging. Ze kwamen met me mee en we aten wat. Toen we terug boven kwamen lag ze al weer te slapen. Dus ging ik in de stoel, die ik naast haar bed had geschoven, zitten. Moest dit haar nou toch gebeuren? vroeg ik mezelf af. Al mijn fans hebben voor haar gepray'ed -prayen, ja je snapt het wel xd bidden is een raar woord ^^ - Ik heb 2 optredens afgezegd en mijn manager was er niet echt blij mee, maar hij moest het maar begrijpen.Hij zou hetzelfde doen, dat weet ik zeker.
Reageer (6)
Verder
1 decennium geledenveder:)
1 decennium geledenverder!!!
1 decennium geledenverder!
1 decennium geledenecht heel snel verderr. xoxo