I sold my soul to the devil. [Edward Cullen]~Part 1~

The Real Hell must begin!
Ik loop op m'n snelste tempo door de straten van New York met de sjaaltjes van Hermés en 4 koffie's. Als ik aankom op bureau is ze er gelukkig nog niet ik zet alle dingen mooi op d'r bureau en ga naar m'n bureautje. *TRIINGTRIIING* "Hallo Met Elle Magazine, waar kan ik u mee helpen?... Ze is er momenteel niet maar ik kan gerust een boodschap nalaten. ....Oke meneer, ik zal het d'r zeggen." Ik hang op en typ het in m'n computer en sla het op. "Pfff, na de vakantie neem ik echt een andere job" mompel ik tegen mezelf. Miranda Komt aanlopen en gooit d'r jas en tas op m'n bureau met teken dat ik ze moet weghangen. De rest van de dag verloopt niet echt vlotjes. De stutjes die me scheef aankijken. Ach ben het op ten duur wel gewent. Ik rijd met m'n Mercedes naar m'n huisje terug in Forks. Omdat ik m'n boeken nog moest terugbrengen van de school stop ik even aan de school en wil binnengaan. Totdat ik de mooie ogen van Edward me zie aanstaren.Ik lijk wel even in trans lmaar schud me weer wakker en loop verder. Bij de bureau van de verantwoordelijke van de graad waar ik in zat klop ik 1 maal en loop binnen. "Meneer, dit zijn m'n boeken die ik nog moest terugbrengen.""Oke Mevr. Vance. Hier is je waardegeld. Aangezien je niet meer komt studeren kan je niks met een boekenbon he!"Ik bedank hem vriendelijk en ga door. Ik kijk op m'n uurwerk en zie dat het 16.05u. is. Meteen gaat de bel en komen de kinderen de klassen uitstormen. Ik loop door de massa heen en ga buiten naar m'n auto.*When you see my face, hope it gives you hell..* "Hallo Met Victoria Vance.""Meisje! Hoe gaat het daar?" Meteen hoor ik aan de stem dat het m'n vader is. Hij moest verhuizen voor z'n job maar ik wou hier in Forks blijven het was dichter bij mijn baan.We babbelen nog even en dan zeg ik dat ik wel moet ophangen. Ik kijk nog even over de parking rond en zie Edward met die seut van een Bella staan. Ik voel een traan over m'n wang rollen mar veeg die zo snel mogelijk weg. Ik stap m'n mercedes in en rij door naar m'n huis. Daar aangekomen gooi ik m'n spullen op m'n tafel en ga naar de keuken. Ik bsluit rijst met cury te maken. Ik hoor het gespin van Skittles, m'n katje. Ik aai hem even maar ga dan door met m'n eten. Als het klaar is ga ik aan de tafel zitten en begin te eten. Eigenlijk mis ik het gezelschap van iemand die met me aan tafel zit. Met m'n moeder kan ik niet ovrweg. Ze heeft me liever kwijt dan rijk en m'n vader, nuja, die mis ik hard maar hij heeft ook z'n prioriteiten. Als ik klaar ben geef ik de overige kip aan Skittles en zet de potten en pannen in de vaatwasser. Ik doe m'n jas aan en loop naar buiten. Aangezien ik niet ver van het bos woon besluit ik een wandeling te maken. Ik loop nu al een uurtje rond te dwalen en de donkerte valt al. Ik wilteruggaan naar m'n huis maar hoor ineens iets achter me. Ik draai me zo snel mogelijk om maar zie niks. Ik ban het uit m'n hoofd en ga door. Weer hoor ik geritsel van de bladeren, en er is geen wind dus, dat kan het niet zijn. Ik draai me om en zie een man voor me staan met lang blond haar."Och god, je liet me schrikken!""Echt? Sorry Prinses!"Ik kijk hem even raar aan. "Uhhmm, hai, ik ben Victoria, wie ben jij??""Je ergste nachtmerrie!"Ik schrik en loop weg, maar snel genoeg ben ik niet. Hij haalt me in en duwt me op de grond."Please! Doe me niks!" ik snik hard en probeer tegen te stribbelen, maar hij is te sterk. Ineens voel ik een harde beet in m'n nek. Ik begin te krijsen maar ben na een tijdje verlamd. Als hij eindelijk klaar is komt hij van me af en ik begin te trillen."Een schoonheid als jou zal ik niet laten sterven!"Lacht hij gemeen. En dan word alles rond me zwart en val in slaap. Ik word zachtjes wakker en zie een witte bank. Ik wil weglopen maar word tegengehouden door een sterker persoon. Ik kijk op en zie een man met korte, blonde haren."Rustig meisje, Ik ben Carlisle. Hoe noem je??""Ik, ik noem Victoria. Maar waar ben ik ?en wat is er gebeurd?""Wel, je bent gebeten door een vampier, en ik kan me al bedenken door welke. En Edward hoorde je gillen en waarschuwde ons.""Maar, dan hoor ik toch dood te zijn? Toch?""Wel technisch gezien ben je dat ook maar hij heeft je gif ingespoten zodat je praktisch kunt verder leven."Ik denk terug aan gisteren; "Een schoonheid als jou zal ik niet laten sterven!" En dan schiet het me te binnen. Ik begin te huilen en stel me allemaal vragen over hoe ik verder zal moeten gaan. Twee stevige armen komen rond me hangen met de bedoeling me te troosten. Ik kijk naar omhoog en zie de mooie ogen van Edward. "Bedankt dat je me hielp." "Jah, is niks, ik laat niet zomaar iemand leiden."Ik Lach even door m'n tranen.

Xx.
Reactietjeuh.