O34.

Foto bij O34.

Na een aantal minuten hoorde ik iemand hijgend achter mij. Daar stond hij dan voor mij. Hij pakte mij vast en gaf mij een kus op mijn voorhoofd. ‘Ik kan je niet tegen houden Audrey, ook al zou ik willen dat het kon. Ik zou je in alles steunen in elke keuze die je maakt. Als je weg wilt dan begrijp ik dat. We zijn niet echt redelijk voor je geweest. Maar waarom neem je liever ontslag dan bij ons te zijn?’ Ondertussen waren we al verder gelopen en waren we al bijna thuis aangekomen.

‘Heb ik ooit gezegd dat ik ontslag heb genomen? Ik ga met jullie mee.’ Bill glimlachte. ‘Je zei dat je naar huis zou gaan?’ Hij keek mij vragend aan. ‘Ik woon hier toch zo ver ik weet dan.. Ik was lopend gegaan in plaats van met de auto?’ Bill zijn ogen werden groot en al snel kwam Tom de straat in rijden. Heel rustig pakte ik mijn sleutels en liep naar binnen. Het duurde niet lang voordat Tom smekend naast mij zat.

‘Waarom heb je ontslag genomen, ik doe alles zodat je mee gaat!’ Ik keek hem verbaasd aan. ‘Je zal alles doen?’ Hij knikte. ‘Alles om mijn broertje gelukkig te maken.’ Ik moest glimlachen. ‘Tommie, zet hier even je handtekening.’ Hij snapte het niet en deed het toch maar. ‘Hier heb je die handtekening die je wilde.’ Ik knikte. ‘Bill!’ Zijn hoofd kwam om de hoek steken. ‘Je broertje heeft net zijn handtekening gezet omdat hij alles wilt doen zodat ik meega met de tour.’ Bill begon te lachen. ‘Alles?’ Ik knikte. ‘Tom ik heb nooit ontslag genomen ik ga mee op tour.’

Er zijn nog geen reacties.


Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen