O32.
‘Ik wist het, dit doen jullie niet om aardig te zijn jullie kopen mij om!’ Daar stonden Bill en Tom dan lachend in de achtertuin met een sigaret in hun hand. ‘Wij doen gewoon eens een keer aardig.’ Ik keek ze ongeloof waardig aan. ‘Neem een aantal dagen vrij en spendeer het met ons?’ Tom keek mij te lief aan. Er was hier iets mis. ‘Nou, door jullie twee heb ik waarschijnlijk geen baan meer, ik moet namelijk morgen op het kantoor komen..’
Inmiddels was het ochtend en moest ik maar naar kantoor gaan. Ze hadden toch geen reden om mij te ontslaan? Ook al wist ik niet wat die twee aan de telefoon hebben gezegd om het te laten doordringen dat ik totaal niet naar Frankfurt mocht gaan. Daar stond ik dan voor de deur. Moest ik hem open doen of nog even wachten? Ik stapte maar naar binnen ik kon beter vroeg zijn dan kon ik waarschijnlijk ook eerder weg. ‘Audrey! Je kunt hier heen komen.’ Daar zat ik dan, starend naar mijn werkgeefster. ‘Ik heb goed nieuws voor je, je bent ingehuurd door een artiest en daar verblijf je dan een jaar.’ Mijn ogen werden groot. ‘Moet ik op tour?’ Ze knikte. Na nog even gepraat te hebben wilde ik eigenlijk wel wat details hebben met wie ik zou moeten opschieten voor een jaar.
Er zijn nog geen reacties.