Our Love Continues *227*

Als ik weer rustig ben drink ik wat water dat Tris me gaf en begin Emilie haar haar te kammen. Dan horen we iemand de winkel in komen. Tris loopt naar de balie. Ik hoor hem wat praten met de onbekende en roept mij dan. ‘Fawna, er is hier iemand die met je wilt praten. Ik zet Emilie van me schoot af en duw haar naar Tris toe. Woedend loop ik naar de balie. Als het Kiro is wurg ik hem! Maar bij de balie staat er ene andere persoon. Ook vermond maar duidelijk niet Kiro. Zuchtend ga ik met hem mee naar buiten. Daar doet ook hij zijn zonnebril, muts en sjaal af. ‘Strify!’ en ik vlieg hem om de hals. ‘Hej meid, ik heb je zo gemist,’ fluistert hij en knuffelt me harder. Dan laten we elkaar los en kijkt Strif me serieus aan. ‘Meid, luister eens naar me. Toe net kwam Kiro hysterisch thuis en zit keihard te janken in zijn kamer. Ik hoorde je naam vallen en hoorde van Shin dat Kiro je daar had gezien. Dus ik dacht dat het misschien iets met jouw te maken kon hebben.’ Hij kijkt me doordringend aan. Ik zucht diep en kijk naar de grond. ‘We hebben elkaar inderdaad gesproken. Alleen ik moet niks van hem weten. En hij wilde alleen praten omdat hij Emilie wilde ontmoeten.’ ‘Emilie?’ vraagt Strif verbaasd. ‘Mijn… onze dochter,’ zeg ik en ik doe moeite om de tranen binnen te houden. ‘Fawna, zeg dat niet. Hij houdt echt van je,’ en hij streelt me over me wang. ‘Ik weet het niet,’ zucht ik en leun dan tegen Strif aan. Hij knuffelt me. Meteen weet ik dat ik hem kan vertrouwen. Hij is en blijft me beste vriend. Het zal alleen moeilijk worden, ik was juist aan een nieuw leven begonnen.