12. Gevaar!

Wyta speurde nog eens de omgeving rond. Die schaduw... Er was iets vreemds mee... Alsof het bewoog. Dyana en Dark-Orange deden hun best om zich zo stil mogelijk te houden.
Na een pijnlijke stilte had Wyta de conclusie getrokken dat er niets meer was. De vreemde schaduw was ook weg. Misschien was het wel gewoon een ander dier. Het enige dat je nog kon horen waren de ritselende blaadjes van de bomen uit het bos. Wyta maakte de anderen duidelijk dat ze weer gewoon konden slapen want er was niets aan de poot.
Gelijk toen de drie wolven hun ogen weer sloten, kwam de schaduw van zijn schuilplek af en sloop dichterbij de wolven. Echter Dyana merkte dit en had er genoeg van. Ze sprong op. 'Waarom verstop je je nog?! We hebben je door! Kom van je schuilplaats vandaan en vecht met ons! IK BEN NIET BANG!!' schreeuwde ze. Wyta stond klaar om met een andere wolf in gevecht te gaan maar kijk erg boos naar Dyana; hoe kon ze?! Ondertussen was Dark-Orange ook klaar voor een gevecht en gromde.
De schaduw kwam dichterbij en bleek uiteindelijk de zwarte wolf met het litteken te zijn. Dark-Orange schrok: 'oh nee! Dat is Axel!'. 'Axel?' antwoorden Wyta en Dyana tegelijkertijd. 'Axel, een van de meest getrainde en beste strijder van HZWR. Opletten dus!'. 'Zo, we ontmoetten elkaar weer, 13-9. Het is een erg lange tijd geweest, Te lang als je het mij vraagt.'. Een groep zwarte wolven, met stukken alleen maar bot, zoals de poten, kaken en staart, omsingelde Wyta en de andere. 'Aaah nee... Niet wéer van die stomme Skelly-Wolfs! Die beesten lopen al zoveel in die vervelende stad van jullie en oh wolf, die dingen zijn vervelend!' gromde Dyana. 'Skelly-wolfs, neem ze gevangen!' beval Axel. De Skelly-Wolfs liepen steeds dichter naar de drie wolven toe. Wyta praatte zichzelf moed in: 'denk na, snel denk na Wyta! Er moet een manier zijn om te ontsnappen!'.
Dyana begon al met vechten en bliksemflitsen vlogen alle kanten op. 'Dyana! Je moet stoppen! Je kunt je krachten nog niet beheersen! En met z'n allen zijn ze te sterk voor ons drieën!' riep Dark-Orange naar Dyana. Wyta vloog naar Dyana toe en pakte haar vast. 'Nu jij ook, Dark-Orange!'. Dark-Orange vertrouwde Wyta en pakte haar vast. Terwijl de Skelly-Wolfs allemaal een aanval begonnen te creëren, spreidde Wyta haar vleugels en vloog zo snel mogelijk weg. Alle Skelly-Wolfs achtervolgde hun en degenen die vleugels hadden, vlogen achter de drie aan. Dyana wilde helpen en probeerde met haar telekinese zichzelf en Dark-Orange te laten zweven. Wyta, Dyana en Dark-Orange moesten snel zijn om te overleven. Hun leven stond op het spel.