W39

“Ik ga niet mee”, zei Saladin. “Sorry mensen, ik weet dat het om mijn jongens gaat, maar deze drie hebben mijn hulp ook hard nodig. Ik geloof dat ik Griffins hulp ook wel kan gebruiken met die ergst gewonde.”
“Goed, dan doen wij het wel”, zei Faragonda. “Ik vraag Griffin hierheen te komen zodra ze daar klaar is.”
“Bedankt. En jij ook, Bloom, zonder jou denk ik niet dat iemand van de jongens het overleefd zou hebben.”
“Geen dank”, verzuchtte Bloom. Op de ene of andere manier leken de problemen zich vreselijk op haar te storten. Hoe sterker ze werd, hoe gevaarlijker alles werd, hoe sterkere tegenstanders ze kreeg. Ze schudde haar hoofd. Nu had ze even geen tijd om daar over na te denken.

“Oh, gelukkig, daar zijn jullie”, verzuchtte Griffin, toen ze de leraren van Alfea zag. “En Saladin?”
“Die had het te druk met de drie andere gewonden, hij had je hulp daar ook nodig, zei hij.”
“Nou, gelukkig dat jullie met zo veel zijn dan”, merkte ze op. “Iedereen hier moet verzorgd worden.”
“Geen probleem”, zei Faragonda. “Zeg maar wie we eerst moeten verzorgen.”
“Musa en Layla”, zei Griffin meteen. “Ik heb hen meteen verzorgd toen ze aankwamen, maar ik denk niet dat alle sporen van zwarte magie al verdwenen zijn bij hen. Maar deze twee jongens baren me meer zorgen.” Ze wees op de gewonde jongens van Red Fountain.
“Zou feeënstof misschien kunnen helpen?”, opperde Bloom.
“Dat kan je proberen”, zei Fargonda, na een blik met Griffin te hebben uitgewisseld.
“Doe ik wel”, zei Flora meteen.
“Ik help je”, voegde Tecna daar aan toe.
“Drie is nog beter”, vond Stella.
“Lijkt mij ook, je kan best iedereen die gewond is geraakt besprenkelen”, zei Fargonda.
“Dan zal ik ook…”, begon Bloom.
“Jij moet rusten”, zei Paladian. Hij dwong haar te gaan zitten en begon haar wonden te verzorgen.