W38

“Bloom! Weet Griffin…?”
“Ik denk het wel. Niet schrikken, jongens, ik stuur jullie naar de anderen.”
“Stuur? En jij dan?”, vroeg Brandon.
“Kijk uit!”, riep Riven. Bloom dook weg, maar ze had deze keer een paar lelijke sneeën.
“Auw!” Snel zette ze weer een koepel om zichzelf heen. Ze was buiten de koepel van de jongens geland, omdat die zo klein was. En nu hadden die monsters, feeksen dacht ze, haar dus te pakken gekregen. Ze keek ernaar. Het was diep, maar niet onoverkomelijk.
“Gaat het?”, vroeg Sky bezorgd.
“Ja, best”, zei ze. Ze zou zich later wel laten verzorgen. “Ik stuur jullie weg, en dan haal ik Faragonda en Saladin.”
“Oké, doe maar”, zei Nabu. Bloom liet hen uit de kleine koepel verdwijnen, naar de anderen, voor ze zelf naar Alfea ging.

“Bloom!” Faragonda sprong op. Ze hield blijkbaar net vergadering met de leraars, want haar kantoor zat vol. Griselda was opzij gevallen.
“Sorry, Griselda”, verontschuldigde ze zich.
“Bloom, wat is er gebeurt?”, vroeg Paladian, toen hij de schrammen zag.
“Reddingsmissie.”
“Is het zo gevaarlijk?”, vroeg Faragonda geschrokken. “Saladin liet al weten dat je een paar gewonde jongens had teruggebracht…”
“Ze zijn slim, die monsters”, verzuchtte Bloom. “Ik denk dat het feeksen zijn, als ik Griffin goed begrepen heb. Ik had haar eerst gehaald, omdat het iets duister was en ik dacht, nou, zij kent er het meeste van”, zei ze verontschuldigend.
“Goed gedaan”, zei Faragonda. “Hoe erg is iedereen gewond?”
“Ik het lichtste, denk ik”, zei Bloom. “Voor de jongens valt het ook goed mee, maar…”
“Breng ons er heen”, zei Faragonda. “Griselda, jij blijft hier. De rest komt mee.”
“Is het zo gevaarlijk dan?”, vroeg Bloom geschrokken.
“Feeksen zijn niet te onderschatten, Bloom. Als we jou niet nodig hadden om daar te raken en terug te komen, zou ik zeggen dat je beter hier bleef om je te laten verzorgen. Die wonden hebben nogal hard de neiging snel te ontsteken.”
“We halen Saladin en dan gaan we”, zei Bloom. Ze kwamen om haar heen staan en verdwenen naar Red Fountain.