Resist the temptation 5

Imogen pov

Je zat nog steeds gehurkt in de struiken, je kuiten waren er stijf van geworden en je had kramp in je rug van steeds in dezelfde positie te zitten. Het enige eetbare dat je had gevonden, was een gewond vogeltje en dat was echt niet genoeg om je dorst te lessen. Maar je walgde van jezelf om zo’n onschuldig beestje te moeten doden en dat verdrong je drang naar bloed. Plots hoorde je Amy je naam roepen, je was de tijd helemaal uit het oog verloren. Vloekend op jezelf strompelde je met tintelde benen naar de open plek. Daar schrok je je rot. “Wie is die vent?” vroeg je buiten adem aan Amy, wijzend op een man met lange witte haren, in het groen gekleed. “Dat is Morodan, een beroemde elf uit mijn wereld.” Legde ze uit. “Dus jij bent Imogen?” zei hij en knikte goedkeurend. “Hoe kent u mijn naam?” “Dat doet er niet toe, ik weet wat je bent, Imogen en ik kan je helpen om je krachten onder controle te houden.” Bijna sprong je uit je vel van blijdschap, maar je liet het niet merken. “Echt waar?” Hij knikte en liet een glazen flesje in de vorm van een hart in je hand glijden. Het was gevuld met een vuurrode vloeistof. “Is dit wat ik denk dat het is?” vroeg je nieuwsgierig. Morodan knikte. “Het zal je dorst lessen als je een lange tijd niks gevonden hebt om te drinken en je de drang om een persoon leeg te drinken niet meer kan verdringen. Maar wees er zuinig mee, het is maar tijdelijk.” Je keek er eerbiedig naar. “Krijgt zij ook een elfje?” vroeg Amy. Je keek haar verbaasd en onbegrijpend aan. “Hier is het hare.” Zei hij en wees op je schouder. Je zag een klein wezentje op je schouder zitten, met lange witte haren en een verlegen gezichtje. Je keek een beetje beter en zag tussen haar haren ook witte kattenoortjes steken. “Dit is Destiny.” Legde Morodan uit. “Hallo.” Zei Destiny glimlachend. Je lachte terug en keek naar Amy, die er een stuk minder blij uitzag. “Waarom krijgt zij het lieverdje en word ik opgescheept met het verwende nest?” jammerde ze. “Let op je woorden!” zei Jany boos. “Ik ben niet verwend.” “Rustig meisjes rustig.” Riep Morodan ons tot de orde. “Nu, meisjes, jullie weten voor het moment genoeg, ik kom terug als de rijp is voor nieuwe informatie.” “Maar…” Nog voordat je uitgesproken was, was Morodan in een wolk van rook opgegaan. Jij en Amy keken elkaar aan. “Wow, wat gaat ons nog allemaal overkomen?” zei je verbaasd. “Ik hoop niet meer teveel voor vannacht, want ik ben echt moe.” Gaapte Amy. “Zeg dat wel, laten we naar huis gaan.” Stelde je voor. Destiny en Jany vlogen achter jullie aan, terwijl jullie nog verder praatten over het gebeurde. Even later kwamen jullie thuis aan, jullie kropen op het afdak en trokken je op aan de Amy’s vensterbank. In julllie bed gekropen, vergaten jullie zelfs jullie kleren terug uit te trekken van de vermoeiheid. Jullie zeiden Destiny en Jany goedenacht en vielen in slaap. De 2 elfjes nestelden zich op het overige deel van jullie hoofdkussen en vertrokken even later ook naar dromenland.