Resist the temptation 4

Amy pov

Imogen had je zonet achtergelaten om op zoek te gaan naar iets eetbaars. Je wachtte tot de maan helemaal over de open plek scheen en probeerde allerlei dingen uit. Je handen voelden de lucht aan en zogen die naar zich toe. Ze stonden een handbreed van elkaar af en creërden een luchtbol die tussen ze zweefde. Je liet je handen naar de richting van een struikje wijken en de luchtbol volgde die beweging met precisie. Je stuurde de luchtbol zwevend door de lucht, hij gehoorzaamde iedere nieuwe beweging die je maakte met je handen. < Ik moet een doel hebben om op te mikken. > dacht je. Je zag in de bomen een vogeltje zitten. < Zou ik? Het beestje kan toch vliegen.> Je stuurde de luchtbol in een vliegende vaart op de vogel af, hij werd door de luchtverplaatsing een eind weggeslingerd. Je hield je adem in. Het vogeltje kwam bij van de plotse schok en fladderde verder tot hij weer een rustig takje had gevonden om op te landen. Je herademde en nam je voor eerst op niet-levende voorwerpen te oefenen. “Zo, zo, je kan er al wat van, goed dat je veel oefent, zo ontdek je de meeste dingen.” Hoorde je een stem achter je zeggen. Je dacht aan Imogen, maar toen je je omdraaide, zag je een lange man, in een groenige mantel gekleed, met lange witte haren die zweefden op de wind en door het maanlicht van zilver leken te zijn. Hij keek je met zijn blauwe lege ogen aan en deed een stap dichterbij. Rond zijn middel hing een riem met een schede. Je keek hem angstig aan. “Wie bent u?” vroeg je met ingehouden adem. “ Ik ben Morodan, een beroemde elf uit jouw tweede wereld. Ik kan je veel leren, maar dat is alleen zolang je dat zelf wil.” Je keek hem nog steeds wantrouwend aan. “Als je me niet gelooft, kijk dan naast je. Je gehoorzaamde en keek opzij. Ter hoogte van je schouder zweefde een klein wezentje met roze haren en vuurrode ogen. “ Waar kijk je naar?” zei ze uit de hoogte. Je keek haar met open mond aan. Waar durfde ze zo’n toon te halen. “Dat, zei Morodan, is jouw elfje.” Opnieuw verstomde hij je met verbazing. “Dat verwende nest.” Je wees in haar richting. “Wijzen is onbeleefd, weet je.” Waar haalde ze het lef vandaan? “Zou jij je mond niet eens … “ Verder kwam je niet, want Morodan dwong jullie beiden tot stilte. “ Ze is jouw wezentje en je moet er zorg voor dragen”, zei hij, “ Ze heet Jany en ze helpt je als je dat nodig hebt.” Hoe kan zo’n klein, verwend wezentje me nou helpen? Dacht je, maar je slikte nog net de vraag in. Het was beter om Morodan niet tegen te spreken. “Waar is Imogen trouwens?” Je keek hem met grote ogen aan. “Kent u haar dan?” “Wat een domme vraag, anders vroeg hij het toch niet.” Zei Jany spottend. “Hou je mond, jij verwend …” “Rustig aan meisjes. Nou, Amy, kun je Imogen niet even roepen?” Je vroeg je nog af hoe hij achter je naam was, maar je deed wat hij vroeg. “Imogen!” galmde je stem door de open plek.