-028-

(POV Rein)

Ik open mijn ogen en wrijf er een beetje slaap uit. Met me linkerhand pak in mijn Iphone onder me kussen vandaan en scrol door me contactenlijst heen. Bij Iris blijft me vinger hangen en vult er een glimlach mijn gezicht. Nog steeds kan ik nauwelijks geloven dat ze sinds gister mijn vriendin is. Ik klik op haar naam en open whatsapp.

- Hee babe al wakker?

Ik wacht even maar ze komt niet online en zal dus nog wel slapen. Wanneer ik me gedoucht heb en aan de tafel zit te ontbijten krijg ik een bericht terug.

- Ja ben wakker, lekker geslapen?

- Ja hoor zin om vandaag iets te doen?

Ik twijfel even of ik het bericht moet versturen. Ik heb haar gisteravond nog gezien en wil niet te bezitterig overkomen. Uiteindelijk verstuur ik het dan toch. Na zo'n 2 minuten krijg ik een bericht terug.

- Was eigenlijk van plan om vandaag mam en Claudia in Dedemsvaart weer eens te bezoeken. Maar ik kan natuurlijk ook naar jou toe gaan.

Grijnzend kijk ik naar de laatste woorden 'Naar jou toe gaan' hoe mooi klinkt dat wel niet. Alsof we elkaar al jaren kennen. Eventjes sluit ik mijn ogen en zie ik ons al samen op de bank naar een film kijken. Maar wanneer ik mijn ogen open weet ik dat Iris haar familie belangrijk voor haar is en ze haar zus tot haar spijt een al tijd niet meer gezien heeft.

- Je gaat. stuur ik terug met nog geen 3 seconden later erachteraan
- We gaan!

- Wat? je bedoelt dat je mee gaat?

- Jep antwoordt ik als bevestiging.

(2 uur later)

Ik loop het station op en zoek naar de trein richting Zwolle, om half twaalf zou deze vertrekken. Ik kijk op mijn horloge en zie dat het nog maar tien over elf is, Owen zou trots op me zijn wanneer hij hoorde dat ik er twintig minuten te vroeg was. Verbaasd blijf ik stil staan en krullen mijn mondhoeken omhoog.Iris. Ook zij kijkt me stralend aan. 'He babe'. voorzichtig druk ik mijn lippen op de hare. Meteen ben ik opnieuw blij dat ik haar gevonden heb, zij kan mijn hart op hol laten slaan met alleen maar een glimlach. Ik sla mijn arm op haar heen en wacht totdat de trein eraan komt. Deze blijkt iets vroeger te zijn dan verwacht, ik geef Iris een speels tikje op haar neus en wenk naar de trein. Ze pakt me hand vast en samen wandelen we de trein in. Ergens midden in het gangpad sla ik af en trek Iris naast me op een van de stoeltjes. Ik druk haar tegen me aan en plaats vertrouwd mijn lippen op haar kruin. 'Ik hou van je' fluister ik zacht. 'Ik ook van jou' krijg ik terug.

'Rein'? Ik kijk naar rechts waar Iris me serieus aankijkt. 'Heb je weleens mainiacs mee naar huis genomen'? vraagt ze terwijl ze naar mijn Mainstreet armband staart. 'Die meiden kunnen heus wel beter krijgen dan een egoïstisch zangertje zonder charmes'. 'Dat is geen antwoord op mijn vraag' zegt ze resoluut. Ik dacht dat ik dit onderwerp kon vermijden door er een grap van te maken maar ik ken haar inmiddels goed genoeg dat ze hier niet genoegen mee neemt. Wanneer ik nu dan niet gewoon eerlijk ben blijft ze er de hele dag over door zeuren. 'Een aantal keer' zeg ik nu eerlijk. 'Oeh smeerlap' zegt ze nu lachend. 'Jij wilde het weten meisje, trouwens was jij volgens Melanie ook niet een mainiac'. Iris knikt 'tuurlijk wie kan er nu niet fan zijn van die egoïst'. Ik kijk haar hoofdschuddend aan en besluit het onderwerp maar te veranderen 'Waarom stappen we eigenlijk bij Zwolle uit en niet bij Dedemsvaart'. Verbaasd kijkt ze me aan 'Je weet toch dat Dedemsvaart geen station heeft'. Ik schud mijn hoofd 'nee wist ik niet'. 'Oh nou daarom dus' zegt ze simpel.

Bij Zwolle station stappen we uit en belt Iris haar moeder dat ze ons kan komen halen. Niet veel later verschijnt er een auto langs de parkeerplaats en trekt Iris me mee in deze richting. 'He Rein leuk om je in het echt te ontmoeten' zegt haar moeder vrolijk. Ik knik 'insgelijks'. Inmiddels staat Iris bij haar zus en geeft haar een knuffel. 'Ze heeft de hele weg zitten zeuren dat ze je miste' zeg ik lachend. 'Niet waar, alleen het laatste half uur hoor' zegt Iris er gauw achteraan. 'Ahw kleintje toch' haar zus haalt met met haar linkerhand Iris haar haar door de war terwijl ze haar rechterhand naar mij uitsteekt. 'He ik ben Claudia maar dat wist je waarschijnlijk al wel'. Ik knik lachend en schud haar hand. Haar moeder doet de achterklep open en legt onze tassen erin waarna Iris het autoportier open doet en naar binnen stapt. Ik volg haar voorbeeld en ga naast haar zitten. Mijn arm sla ik om haar heen en Iris laat haar hoofd op mijn schouder rusten.