Our Love Continues *225*

De volgende dag zit ik al vroeg op me fiets met Emilie achterop. Een grote tas met spullen voor Emilie heb ik op me rug. Als ik in de winkel aankom is Tris er nog niet. Ik zet Emilie der spullen bij de kinderafdeling neer, dat is gelukkig naast de balie zodat ik der in de gaten kan houden. Daarna gaat Emilie spelen en speelt ook met de instrumenten die er staan. Vrolijk is ze bezig. Ik kijk tevreden naar der en besluit dan wat drinken te maken voor ons en Tris. Hij moet er over 5 minuten wel zijn. ‘Kijk, dit is mijn pop. Ze heet Icha. Wil je met der spelen?’ hoor ik Emilie plots zeggen. Geschrokken ren ik naar de winkel. Met wie is Emilie aan het praten? Dan zie ik Tris naast Emilie zitten terwijl hij net doet alsof hij meespeelt. Met een glimlach ga ik tegen de muur staan en kijk hoe Tris lief met Emilie begint te spelen. Hoe schattig! Dan merkt Emilie me op. ‘Mama, kijk. Deze meneer wilt met me spelen!’ Blij kijkt ze naar me. ‘Leuk liefje, misschien wilt Tristan straks ook nog eventjes met je spelen. Het is toch rustig.’ ‘Yippiej!’ en ze gaat meteen der pop knuffelen. Dat doet ze nou altijd als ze blij is. Tris staat op en knuffelt me dan. ‘Je hebt een lieve meid,’ zegt hij en gaat dan zijn spullen opruimen. Ik blijf samen met Emilie achter die vrolijk aan het rondsnuffelen is. De hele dag komt er maar 1 klant en de rest van de dag is saai. Later aan het einde van de dag komt de softie van gisteren weer binnen gelopen. Ik zucht verveeld. ‘Goedemiddag,’ en ik zet een nep glimlach op. ‘Ehm… hoi.’ Verlegen staart hij naar me van achter de zonnebril. Dat voel ik gewoon en ik zie het op zijn wangen. Dan komt Tris weer achter me staan en knuffelt me. ‘Ehm… kan ik je misschien even spreken?’ vraagt de jongen verlegen en hij wijst naar mij. Ik knik verbaasd. Denkend loop ik met de jongen naar buiten. Die stem komt me zo bekend voor. Maar waarvan? Buiten kijk ik hem afwachtend aan. ‘Ben jij misschien Fawna?’ vraagt hij dan.