The orphan girl hoofdstuk 12

De zon was juist op toen Thorin aankwam met de twee paarden en de pony’s een paar slaperige knechtjes hadden elk twee pony’s aan de teugels vast. Thorin had de twee paarden vast omdat de hobbits gewoonweg te klein waren om de teugels vast te pakken. Ook zouden ze zo meegesleurd worden als de paarden besloten om er vandoor te gaan. Helena nam dankbaar de teugels van Moonshine over terwijl de dwergen zich een pony zochten. Thorin keek eventjes raar naar de blauwe plek op Dwalin, Fili en Kili’s kaak. Toen Helena Thorin daarnaar zag kijken, was dat kleine donkerdere vlekje in het wit van Moonshine’s vacht plots heel interessant. Thorin besloot dat het nu niet het oment was oom daarnaar te vragen. Zachtjes gaf hij teken om op te stijgen. Met hier en daar een vloekwoordje in het Khuzdul stegen alle dwergen, Gandalf en Helena op. Toen ze uit het Hobbitdorpje waren Hoorde Helena Thorin iets aan Dwalin vragen.
“Hoe komen Fili, Kili en jij aan die blauwe plekken?”
“Iemand heeft ons erop terecht gewezen dat we stil moeten zijn,” Antwoordde Dwalin. Je hoorde duidelijk een ondertoon van schaamte en woede.
“En wie mocht dat wel zijn?,” vroeg Thorin die het raar vond dat iemand Dwalin tercht durfde te wijzen. Helena vond het tijd om wat naar voor te rijden. Een tijdje later hoorde ze iemand haar naam roepen.
“Helena!” Het was de stem van Thorin. Ze kromp ineen en hield haar paard in.
“Heb jij echt Dwalin geslagen?” Vroeg Thorin zodra Helena op Thorin’s hoogte was.
“Hij maakte te veel lawaai en ik moest het telkens herhalen en ze luisterden maar niet en…” Thorin onderbrak haar.
“Jaja, ik heb ook niet gezegd dat het fout was. Nog nooit heeft iemand het ooit gedurfd om hem te tarten,” Zei hij.
“Ow!” Helena was totaal van slag van deze onverwachte wending. achter zich hoorde ze Fili en Kili haar vierkant uitlachen. Verontwaardig keek ze naar achteren maar om dat te doen moest ze één hand los te laten. Toen de twee broers haar hand zagen verdween hun glimlach als sneeuw voor de zon. Nu was het de beurt aan Helena om te lachen. Toen ze opzei naar Thorin keek zag ze dat zelfs hij een glimlach op zijn gezicht had. De dwergen begonnen te wedden of Bilbo wel of niet zou komen. Helena deed mee en zette een deel van haar reisgeld op dat hij wel zou komen. Ze had avonturenboeken in de boekenkast bij Bilbo gezien en ze had hem ook zien twijfelen met een rugzak in zijn hand. na een halfuur rustig in stap te rijden hoorde Helena eindelijk het geluid waar ze de hele tijd op wachtte.
“Wacht!”