Our Love Continues *222*

Als ik in de muziekwinkel kom meld ik me meteen bij me collega. ‘Haajj lekkerding!’ roep ik luid naar me collega Tristan. Hij is 26, ik bijna 23. We werken altijd samen in de muziekwinkel op de maandag, dinsdag en donderdag. Dat is zo omdat de rest van de dagen in op Emilie moet letten en ik het liefste met hem samenwerk. ‘Ejj liefje!’ roept Tristan naar me en ik loop naar hem toe. Meteen tilt hij me op en knuffelt me. Tris weet niks van me verleden af en dat hoeft hij ook niet te weten. Niemand weet er iets van af, behalve sommige fans die me nog herkennen en Lum natuurlijk. Lum zijn vriend weet alleen een klein beetje wat hij van Lum heeft gehoord. ‘Nou, wat moeten we vandaag doen?’ vraag ik vrolijk als Tris me op de grond heeft terug gezet. ‘Vandaag is er niks veel bijzonders eigenlijk. Zaterdag zijn alle nieuwe spullen in orde gebracht enz.. Het enigste wat we kunnen doen is samen lol maken en klanten helpen als die komen. ‘Nou, dat is dan een heel druk schema, maar eh… wanneer komt die ene nieuweling eigenlijk?’ ‘Die komt volgende week als ik het goed heb, dus daar hoeven we ons niet druk over te maken.’ ‘Mooi, wil je ook koffie?’ en ik loop naar het kleine keukentje achterin de winkel. ‘ja lekker, doe maar het gewoonlijke!’ roept Tris me achterna. ‘Oke!’ brul ik terug en kom even later terug met 2 cappuccino karamel. Ik zet het op de tafel neer en plof neer op een stoel. Al snel zitten we samen aan tafel. ‘Zeg Fawna, ik ken je nu al een half jaartje, vertel eens een keertje iets over jezelf,’ zegt Tris en kijkt me lief aan. Met grote ogen kijk ik hem aan. Shit, wat moet ik nu vertellen! Hij mag niks weten!