O31.
Bill en Tom liepen inmiddels al de hele dag achter mij aan. Ze hebben nu al een zodanige 10 keer gevraagd of ik mee ga op tour. Mijn antwoord blijft het zelfde en daar blijf ik dan ook bij. Ze hebben blijkbaar die andere werkneemster al ontslagen. ‘Bel haar op, zeg dat het een fout was en dat ze terug mag komen?’ Dit klonk beter voor mij dan voor hen blijkbaar. ‘Wij willen dat jij mee gaat.’ Hoorde ik in koor voor mij en achter mij. ‘Grappig, ik denk daar namelijk heel anders over. Jullie gaan maar het is jullie leven en niet mijn ding.’
Na nog een hevige discussie te hebben gevoerd met Bill en Tom kwamen meer mensen zich er bij voegen dat ik maar mee moest gaan op tour. Ik blijf bij mijn mening. Ik liep naar boven en ging maar in Bill zijn bed liggen, eigenlijk was ik helemaal kapot. Als snel klopte er iemand op de deur, ik krijg ook nooit rust. ‘Je ligt in mijn bed.’ Ik wist dat het Bill was het kon ook niet anders. ‘Ik geloof dat jij zei dat je op de bank zou gaan slapen.’ Hij knikte van nee. ‘Toen hadden we ruzie, nu niet.’ Ik keek hem ongeloofwaardig aan. ‘Oke dan.’ Ik liep van het bed af en pakte mijn spullen. Ik liep rustig naar beneden en ging op de bank liggen ik was echt op.
Er zijn nog geen reacties.