O30.
Over twee dagen moest ik naar het kantoor in Hamburg om te praten over het werk en waarom de functie in Frankfurt niet meer beschikbaar is. ‘Waar denk je aan?’ Hoorde ik zacht naast mij. ‘Ik zou naar Frankfurt gaan maar plotseling is die functie niet meer beschikbaar en moet ik dus hier blijven.’ Ik zag hem glimlachen. ‘Wordt je heel boos als ik zeg dat dit mijn schuld is?’ Ik keek hem met grote ogen.
Het bleek zo te zijn dat Bill maar al te graag mij hier wilde houden en mijn werkgeefster dus opgebeld heeft dat ze mij niet naar het buitenland mocht laten gaan. Erg leuk allemaal alleen ben ik nu een goede functie kwijt en een kans die ik maar al te graag wilde aanpakken. ‘Bill, je snapt wel dat ik nu een grote stap in mijn toekomst ben misgelopen?’ Ik keek hem chagrijnig aan. ‘Hmm..’ Er kwam verder geen woord uit. ‘De volgende keer bespreken we dit oké?’ Daar was die bekende glimlach weer. ‘Ik heb het overlegd met Tom.’ Ik keek hem aan. ‘Nee, die is lekker in serieuze keuzes maken.’ Niet verwachtend dat Tom achter mij zou staan hoorde ik ‘Ik geef je gelijk, ik ben lekker.’ Een diepe zucht.
Er zijn nog geen reacties.