Locked up. 2

Stilletjes hoop je dat morgen alles anders zal zijn.
-


Opeens gaat de zware deur weer open. ‘ Je mag even naar buiten’ zegt de cipier.
Je hijst je van je stoel en loopt samen met de cipier naar buiten. Hij boeit je los en je kijkt om je heen. De zon komt een stukje vanachter de wolken tevoorschijn, je sluit je ogen en voelt de warmte op je gezicht. Na een paar seconden open je jouw ogen, en je ziet dat er een vogel boven de gevangenis vliegt. Hoog boven alles, vrij, vrij van alles, vrij van problemen en zorgen. je kijkt even om je heen en ziet nog andere meisjes, net in hetzelfde pak als jou. Ze staan allemaal in groepjes. je merkt dat er verschillende mensen naar jou gluren. je negeert ze en geniet ervan dat je even buiten bent. Je hoort een bel rinkelen en een cipier roept ‘ Iedereen begeeft zich naar de ingang, de tijd is om. ‘ De cipier brengt je naar je cel en dan gaat alweer de zware deur dicht, en de eenzaamheid overvalt je. Je neemt de tekening van de tafel die je daarnet had getekend en hangt hem boven je bed. ‘ ik zal jou nooit vergeten’ fluisterde je zachtjes en ze ging met haar hand over het mannetje dat Tom moest voorstellen. Je liet je daarna op je bed vallen, en uitgeput van de emotionele dag viel je zacht in slaap.