Charpter six: shopping madness with Bill

‘’Ik laat je wel even alleen.’’ En hij sloot de deur weer achter zich. Ik deed hem snel weer op slot, dit vergeet ik niet meer. Toen ik me weer fatsoenlijk had aangekleed liep ik weer naar buiten. Bill stond ook al klaar en samen gingen we naar benden.


‘’Stel je voor dat iemand ons ziet?’’ ‘’Maakt me niet uit.’’ Zijn hele reputatie kan door mij eraan gaan en hij maakt zich niet eens druk! Het ontbijt was heerlijk, overal stonden heerlijke hapjes en ik kon pakken wat ik wou! Ik pakte maar een croissantje en wat thee. ‘’Gaan we bij de rest zitten?’’ Ik knikte. Met z’n drieën zaten Gustav, Georg en Tom al druk aan het eten en het praten, toen wij eraan kwamen was het spontaan stil. ‘’Lekker geslapen?’’ vroeg Bill vrolijk. ‘’Heerlijk.’’ Antwoordde de rest. ‘’Ik ook.’’ Zei hij terwijl hij naar mij keek. Wat doet Bill nu? Straks zouden ze van alles gaan denken. ‘’En jij?’’ vroeg Tom aan me. ‘’Ja …euh ik ook.’’ We schoven bij de rest aan, ik werd door iedereen aangestaard, behalve door Bill hij zat grijnzend zijn ontbijtje op te eten. ‘’Hoe heet je?’’ vroeg Gustav. ‘Destiney ‘’Hoe oud ben je?’’ ‘’vijftien.’’ ‘’Waar woon je.’’ ‘’Andere kant van de stad.’’ Ze bleven maar door vragen, Ik kreeg het bij elke vraag steeds benauwder. Met een rood hoofd begon ik aan mijn croissantje. ‘’Je hoeft je niet te schamen voor ze.’’ Fluisterde Bill naar me. Nou dat deed ik anders wel. ‘’Zullen we zo naar de stad?’’ ‘’Oké.’’ Ik hoopte niet dat Bill niet alles wou betalen, aangezien ik geen geld had. ‘’Zullen we dan gaan?’’ Vroeg hij toen ik mijn eten op had. Ik stond op en zei nog snel dag tegen de rest. ‘’Ze mogen je.’’ Zei hij toen we het hotel uitliepen. ‘’Echt, ze bleven maar vragen, ik werd er bang van.’’ ‘’Ze zijn nieuwsgierig, ik neem nooit een meisje mee.’’ Bill was vrolijk, ik zag het aan hem. Hij huppelde bijna, wat best een eng gezicht was. Ik pakte zijn hand en zorgde dat hij wat langzamer ging lopen. Hij kneep zacht in mijn hand. Toen we naar even lopen in de stad waren stond hij stil en keek rond. ‘’Misschien een domme vraag maar kun je me je mobiel nummer geven?’’ ‘’Ik heb geen mobiel.’’ Antwoordde ik luchtig. ‘’Ik wist het.’’ Ik keek hem raar aan en hij sleepte me de eerste beste mobiel zaak in. ‘’Zoek maar een mooie uit.’’ ‘’Wat, dat meen je niet! Ik ga niets uitzoeken!’’ ‘’Moet ik er een voor je zoeken? Dan krijg je sowieso geen goedkope.’’ Ik keek hem smekend aan, ik wou geen mobiel, ik hoef niets dat ik niet zelf betaalt heb. ‘’Ga nou niet moeilijk doen, Ik wil graag contact houden wanneer ik weg ben.’’ Ik schudde mijn hoofd. ‘’doe het dan voor mij?’’ hij keek me smekend aan.’’Oké dan.’’ Zuchtte ik, dit ging ik toch niet winnen, en ik weet zeker dat ik er dan alsnog een zou krijgen als ‘afscheid’ cadeau. Ik liep samen met hem de winkel door en stopte bij een goedkope en wees erna. Bill schudde zijn hoofd,’’ Afgekeurd.’’ Ik keek hem verbaast aan.’’Zoek jij dan maar wat uit.’’ Zucht ik maar. Vrolijk rende hij door de winkel en stopte blij bij een. Bang liep ik er naar toe en ja hoor, de duurste touch foon van de hele winkel. ‘’Afgekeurd.’’ Zei ik, stiekem vond ik het wel heel vet alleen ik kon dit niet aannemen. ‘’Je vind hem wel leuk, je ogen stralen.’’ ‘’Tss romanticus.’’ Stiekem keek ik weer naar de mobiel, hij was wel heel aantrekkelijk. ‘’Deze graag, en ik wou er een abonnement voor afsluiten van vijftig euro.’’ Ik keek om, Bill zat alles te regelen met zo’n medewerker. ‘’Bill het hoeft niet!’’ ik begon aan zijn arm te trekken. De medeweker gaf een doosje aan Bill die hem weer aan mij gaf. ‘’Zuinig op zijn.’’ Waarschuwde hij me. Ik was veel te hebberig, als ik gewoon had volgehouden had ik hem niet. Toen we de winkel weer uitliepen was ik een mobiel rijker en Bill ongeveer driehonderd euro lichter. ‘’Het had niet gehoeven.’’ ‘’Toch wel.’’ We liepen nog wat kleding zaken ik waar Bill elke keer wel wat leuks zag, het moest geweldig zijn om zo rijk te zijn, alles kopen wat je wilde zonder bang te worden dat hij blut was. ‘’Moet ik wat dragen?’’ vroeg ik toen hij met drie volle tassen aan het wandelen was. ‘’Nee hoor, maar zie jij geen leuke zaken.’’ Of ik leuke zaken zag, de hele stad zat er vol mee. ‘’Nee, ik loop wel achter jou aan.’’ ‘’Mag ik vragen of er iets mis is met je?’’ ‘’Nee ik voel me prima.’’ Zei ik snel. ‘’Je mag alles kopen wat je wilt van me en je wilt niets, ik moest om die mobiel je bijna dwingen.’’ ‘’Wil je dat ik iets koop dan?’’ ‘’JA!’’ ‘’Waarom? Jij hebt er moeite voor gedaan om geld te verdienen en dan ga ik het niet opmaken.’’ ‘’Maak je je zorgen om mijn geld? Ik verzeker je, ik heb er te veel van.’’ Ik keek hem raar aan. ‘’Ik bedoel eerder dat ik je geld niet waard ben.’’ ‘’Dat is niet zo!’’ Nu moest ik zeker iets verzinnen om te kopen? ‘’Ik zou daar wel naar binnen willen.’’ Bill keek me lachend aan toen ik naar een instrumenten zaak wees. ‘’Speel je en instrument?’’ ‘’Gitaar.’’ ‘’Leuk!’’ zei hij blij toen we de winkel inliepen. Ik liep meteen door naar de snaren en pakte een setje uit een bakje. ‘’Klaar.’’ Zei ik snel. ‘’Snaren?’’ ‘’Ze zijn al een tijdje kapot en ik heb geen geld voor nieuwe.’’ ‘’Krijg je geen geld?’’ ‘’Niet echt.’’ Hij keek me medelevend aan en pakte nog twee pakjes. ‘’Voor als ze weer kapot zijn.’’ Ik bedankte hem en liep nog even naar de gitaren, ik ben hier wel eens middagen geweest als ik thuis ruzie had, ze waren allemaal zo mooi, ik zou er nooit een keuze uit kunnen maken als ik er een moest kopen. ‘’Je moet vanmiddag maar even met Tom mee naar zijn gitaren, veel die hier staan heeft hij ook.’’ ‘’Dat zou ik wel erg leuk vinden.’’ ‘’Tom ook.’’ We liepen naar de balie om af te rekenen. ‘’Ben je er ook weer? Lang niet gezien.’’ ‘’Inderdaad.’’ Deze man werkte hier en kwam hem vaak tegen als ik hier was. ‘’Betekend dat, dat het weer beter gaat?’’ ‘’Misschien.’’ Zei ik terwijl ik mijn schoenen begon te bestuderen. ‘’Zie je nog wel eens.’’ Zei hij me nog na toen we weg liepen. ‘’Wat doe je aan op het concert?’’ Vroeg hij me. ‘’Dit natuurlijk, als we eerst naar mijn huis gaan kunnen we dat concert wel vergeten.’’ ‘’Nope, jij gaat minimaal één setje halen!’’ zei hij streng. ‘’Ik heb nu een mobiel, abonnement en snaren. Is dat niet genoeg?’’ ‘’Alleen nog kleding? Ga ik kijken of we dezelfde stijl hebben.’’ Zei hij lachend. ‘’Word ik je persoonlijke modepop? Eerst make-up en nu kleding?’’ Hij knikte heftig. Ik zuchtte en liet me maar weer meeslepen.