10 december

10 december 2009

Ik open men ogen en krijg daar meteen al spijt van. “Auw men hoofd” fluister ik. “Eigen schuld,, moet je maar niet zoveel drinken” zegt Robert naast me. Ik wil me hand optillen om hem een klap te geven,, maar das teveel moeite. “Robert” zeg ik met een heel zielig stemmetje. “Jahaa” zegt hij poeslief. “Geef je zelf een klap” Hij begint te lachen,, “hm,, nee,, maar ik geef jou wel iets tegen de pijn” Ik voel dat hij het bed verlaat,, en nog geen minuut later kruipt hij weer terug. “Dat was snel” zeg ik met men ogen dicht. “Weet je waar ik nog meer snel in ben” Het is niet de stem van Robert. “Goedemorgen Jason” “Goedemorgen lieverd” Dan wordt de deur geopend,, “goh ik ben nog geen 2 minuten weg en je gaat nu al met men beste vriend” “Ja het leven is wreed” antwoord Jason doodleuk terwijl hij zijn arm om me heen slaat. “Hier lieverd,, water en een paracetamol” Ik neem ze in met men ogen dicht en leg me weer terug op me kussen/Jason. Na een tijdje gaat het beter en ga ik het bed uit.

Het eerste wat ik doe als ik aangekleed ben is Luciano zoeken,, niet dat dat moeilijk is want ik hoor hem al met Robert praten. Wanneer ik de keuken inkom zie ik dat het grootste deel van alle mensen hem alweer gepeerd is,, alleen Luciano,, Robert,, Jason en ik zijn nog over. “en wat gaan we vandaag doen” zegt luciano terwijl hij een kop koffie inschenkt voor mij. “Ik ga een kerstboom kopen en optuigen” zeg ik terwijl iedereen me raar aankijkt. “Nu al” is de eerste reactie,, waar ik trots ja op knik. “cool,, Ik ga mee” zegt men lieff. Luciano en Jason spreken af dat ze vanavond wel komen kijken,, want Jason moet aan het werk en Luciano had nog met vrienden afgesproken. Zo blijf ik dus alleen met Robert over,, die ontbijt aan het maken is. “Wil je mij ook een broodje doen” vraag ik lief. “Maak jij ooit je eigen eten” Ik doe net alsof ik daar over nadenk en schud dan men hoofd. “Nee daar heb ik men mensen voor” Robert komt naar me toe gelopen en gaat tussen men benen staan,, “en ben ik 1 van die mensen” Ik knik,, “En je bent natuurlijk hier om mij te zoenen” “nou dat doe ik maar al te graag”hij heeft de zin nog niet uitgesproken of hij drukt zen lippen al op de mijne. Gewillig open ik men mond wanneer ik zijn tong er tegen aan voel duwen en als snel spelen onze tongen een spelletje met elkaar.

Een halfuur later zit ik eindelijk met een broodje voor men neus. “je bent niet erg snel he” zeg ik plagerig tegen Robert. “das je eigen schuld jij leidt me teveel af” “wat”zeg ik quasi beledigt “ik doe niks” Robert begint te lachen,, god wat hou ik er tog van hoe hij lacht. “als je het zelf beter kan,, moet je het voortaan zelf doen” Ik kijk hem eigenwijs aan,, “dat kan ik heus wel” “volgens mij weet jij niet eens waar je brood ligt” plaagt hij. “egt wel” antwoord ik eigenwijs. “O ja waar dan” daagt hij me uit. “Ergens in deze keuken” Ik pak men broodje,, spring van men stoel en loop de keuken uit. Op de achtergrond hoor ik Robert lachen. Hij had wel gelijk,, denk ik bij eigen,, Ik heb geen idee waar die spullen liggen.

Ik loop naar boven waar ik me verder klaar ga maken,, en wanneer ik net men tanden sta te poetsen komt Robert aangelopen. “Moet ik ff een auto ophalen” Ik kijk hem aan en knik dan men hoofd. “dan ben ik zo terug” hij drukt een kus op men voorhoofd en ik ga verder met concentreren op me tanden poetsen.

Een half uur later zit ik opgemaakt en al te wachten op Robert. Wat versta jij onder zo sms ik naar hem. Meteen dan gaat de voorbel en even wacht ik tot iemand hem open gaat doen. Dan besef ik dat ik alleen thuis ben,, en sta ik dus maar op. Daar staat Robert met weer een roos in zen handen. “Alsjeblieft lieverd” Hij drukt even zijn lippen op de mijne,, maar trekt ze veel te snel weer terug. “Ben je er klaar voor” Ik knik en pak men jas. Samen lopen we naar de auto.

Een uur later staan we ergens waar hele grote kerstbomen verkocht worden,, niet dat dat erg is want men huis is groot genoeg,, maar het maakt het wel erg moeilijk. Ik loop de hele tijd rondjes op zoek naar een mooie boom,, maar kan er geen vinden. Robert heeft het een half uur geleden al opgegeven en is ergens gaan zitten. “Als je een hebt gevonden die goed genoeg voor je is,, zeg je het maar” Had die gezegd. Ik moest er wel om lachen,, maar ik ben nu eenmaal pietleuterig als het op kerstbomen aan komt. Na nog een kwartier geef ik het zelf ook op. Ik zoek Robert op,, die op een bankje voor zit,, en kruip bij hem op schoot. “Robbie” zeg ik kinderlijk. Hij slaat zen armen om me heen en vraagt wat er is. “Ik kan hier geen mooie boom vinden” Ik voel dat hij lacht,, waardoor ik hem heel zielig aan ga zitten kijken. “Der is tog geen boom die aan jouwn schoonheid kan tippen” fluisterd hij terwijl hij een plukje van men haar achter men oren steekt. “Zullen we gaan dan,, lieverd,, ik weet ook nog wel een plek” Ik sta op en Robert pakt men hand. Onze vingers raken,, ondanks onze handschoenen,, verstrengeld op weg naar de auto.

Die plek die Robert wist was een rare man die wel hele mooie bomen verkocht. Nu stond ik dus te twijfelen,, waarmee ik Robert dus egt gek maakte. Toen ik eindelijk besloten had welke ik wou,, was hij dan ook erg opgelucht. Ik gaf hem een kusje op zen neus,, “je vind het tog niet erg” hij moest lachen,, “elke minuut die ik met jou door mag brengen doet me voelen alsof ik in de hemel woon,, dus maakt het me niet uit wat we doen” De man had de boom een beetje verpakt en vastgebonden aan het dak van onze auto. “dank u wel voor alle hulp” zei ik toen ik de man betaalde. Ondanks dat ie er raar uitzag was die tog heel aardig geweest.

Wanneer we eindelijk thuis zijn,, is het 3 uur. “Waar liggen je kerstspullen” vraagt Robert wanneer hij de kerstboom naar binnen heeft getild. Ik kijk hem aan en lach onschuldig. “Je gaat me tog niet vertellen dat je die niet hebt” Hij klinkt lichtelijk geïrriteerd. Hevig schud ik mijn hoofd,, “Ik heb ze wel,, ik weet alleen niet waar” Daar moet hij wel om lachen. “zou Luciano het wel weten” Ik haal men schouders op,, “daar komen we maar op 1 manier achter” Ik pak men telefoon en bel men broer,, nadat hij klaar is met mij uitlachen verteld hij me dan waar de spullen liggen.

Als alle spullen uitgestald zijn kan het egte werk beginnen. Robert doet het meeste werk omdat ik van een afstandje sta te kijken of die het wel goed doet. “En wat vind mevrouw er nu van” vraagt hij als hij voor de 5de keer de lichtjes anders heeft gedaan. “veel beter” Ik besluit hem dan tog maar te helpen en samen hangen we de ballen erin. En na een goed uur prutsen, staat de boom dan helemaal klaar. “je bent geweldig” fluister ik tegen Robert. “Weet ik” beide moeten we lachen en net wanneer Robert mij een kus wilt geven gaat zijn telefoon en loopt hij de kamer uit.

“dat was Jason,, of wij nog ff naar het cafe komen” zegt hij wanneer die terug komt. “laten we gaan dan” we trekken onze spullen aan en vertrekken. Onderweg lopen we erg dicht tegen elkaar aan. “Hoe zou je het eigenlijk vinden om oud en nieuw bij mij te vieren??” vraagt hij wanneer we nog maar net bij mijn huis weg zijn. “Waar precies bedoel je” “nou meestal vier ik het in Londen,, en verblijf ik in een hotel met wat vrienden van mij” “En dit jaar mag ik mee” Hij staat stil en trekt me tegen zich aan,, “Ik zou niets liever willen dan dat jij erbij bent.” Ik druk een kus op zijn wang,, “en ik ben er graag bij” dan besluiten we tog maar verder te lopen

Luciano zit ook al in het cafe als wij binnen komen. Na heel wat handen geschud te hebben,, knuffels en kussen op de wang te hebben gegeven kunnen we eindelijk zitten. “En hoe is het met je kerstboom” vraagt Luciano. Robert werpt hem een blik,, “praat me er niet over” De rest begint te lachen. “wat hij staat tog” zeg ik nep pruilend. “Ja maar vraag me niet hoe” Luciano kijkt Robert aan,, “laat me raden,, ten eerste al dikke drama over de boom” Robert knikt,, “dan over de plek waar die moet staan,, en dan nog hoe die opgetuigd wordt” weer iedereen lacht wanneer Robert knikt,, en ik,, ik verstop mijn hoofd tegen Robert zijn borst.

Tegen 7 uur gaan we weer naar huis,, waar iedereen tog wel nieuwsgierig is naar mijn prachtige boom. De meeste mensen blijven nog wat drinken,, en uiteindelijk is het 1 uur wanneer ik op bed lig. Robert moest weg,, dus besloot Luciano naast me te liggen. Na nog ff gepraat te hebben val ik in slaap.

“Kiki,, je bent het mooiste meisje dat ik ken. Blijf je bij me vanacht” Ik kijk de ruimte rond waar we in zitten,, en hoor gelach uit de andere ruimte. “Kiki??” ik kijk Robert nu recht in zen ogen aan. “Ja natuurlijk” en ik geef hem een kus. De kus loopt uit op een tongzoen,, en vandaar uit gaan zijn handen onder mijn shirtje. Ik kreun zijn naam. Maar wacht wil ik dit wel ik schrik wakker doordat Luciano tegen me been schopt. Waarom droom ik nu zo raar telkens.