Halfblood~18

De metro zat vol, overal stonden mensen. Olive stond aan de andere kant van de wagon en Adam en ik stonden dicht op elkaar geplakt.
'Wat gaan we eerst doen?' vroeg Adam.
Samen met Percy en Chiron hadden we een plan uitgestippeld, maar eigenlijk wilde ik eerst iets anders doen. Ik woonde al zo lang ik me kon herinneren bij mijn tante. Ik kende mijn tante eigenlijk niet goed en zij interesseerde zich niet in mij, maar toch hoopte ik dat ze wat antwoorde voor me had. Want als Athena mijn moeder is, wie is mijn tante dan? Ik heb mijn vader nooit gekend, had geen foto's, geen herinneringen, maar mijn tante vertelde wel vaak over mijn moeder. Dat was dus een groot raadsel.
'Ik wilde eerst even langs huis.' zei ik tegen Adam.
Hij keek me een seconden in mijn ogen en knikte toen.

Met zijn drieën liepen we het trapje naar mijn voordeur op. Eindelijk thuis. Ik zou mijn spullen kunnen pakken, mijn tandenborstel en een setje kleren. Olive had niet raar opgekeken toen ik zei dat ik eerst naar huis wilde. Eigenlijk was het wel een goed idee, dan konden we meer details in ons plan aanbrengen. Ik probeerde mezelf al vanaf het metro station te overtuigen dat ik de goede keuze had gemaakt. Ik hield het de hele weg naar mijn huis vol, tot ik de voordeur zag. De eens zo keurige, donker groene deur hing scheef in zijn scharnieren. De deur was bekrast en er miste een groot stuk aan de boven kant.
'Holy shit, wat is hier gebeurd?' fluisterde Olive.
Zonder er verder over na te denken rende ik naar binnen.
'Tante Hebe! Tante Hebe!' riep ik zo hard als ik kon door het huis heen.
Ik bleef doodstil staan. Leeg. Adam en Olive botste tegen me op.
'Wat is er aan de hand?' vroeg Olive.
Maar ik hoefde al niet meer te antwoorden, ze zag het zelf al.
Het huis was leeg, helemaal leeg. Er stond geen enkel meubelstuk meer op de vloer. Alle foto's waren uit hun lijsten verdwenen. Langzaam liep ik naar de keuken, het domein van mijn tante. Hier stond ze altijd, het maakte niet uit hoe laat het was, te bakken, schenken en braden. In de keuken was het niet veel anders, deze was namelijk helemaal leeg.

'Ik snap er niets van, waarom zouden ze je huis leeg halen?' vroeg Olive.
Adam keek haar waarschuwend aan. Nu even niet.
Samen met mijn twee metgezellen liep ik naar mijn favoriete koffietent. Ik hoopte dat Sofie vandaag niet werkte, of dat ze zich het Cycloop incident niet meer zou herinneren. Toen ik het koffietentje binnen stapte zag ik dat Sofie niet achter de kassa stond, al een probleem minder. We gingen aan een tafeltje zitten en bestelde alle drie een koffie. Hier was alles begonnen, hier zou mijn eerste date plaats vinden met Dimon. De jongen die nooit op kwam dagen.

'Maar ik snap het nog steeds niet. Dat ze je tante mee nemen, oké. Maar wat moeten ze met je meubilair?' vroeg Adam.
Ik schudde mijn hoofd, ik had geen idee.
Olive fronste haar wenkbrauwen. 'Hoe heet je tante ook alweer?'
'Hebe, tante Hebe.' zei ik.
'Hoezo?' vroeg Adam.
Olive's ogen werden groot.
'Hebe? Weet je dat zeker?' vroeg ze zachtjes.
Ik trok mijn wenkbrauwen op.
'Natuurlijk weet ze dat zeker! Het is haar tante.' riep Adam uit.
'Daar ben ik niet zo zeker van.' zei Olive. 'Hebe was de godin van de jeugd. De dochter van Hera. Is dat niet toevallig?' fluisterde ze.
Voordat ik kon antwoorden vloog de deur van het koffie zaakje open. Daar stond hij dan, bijna twee weken te laat maar hij was er.
Dimon slenterde het cafétje binnen. Toen hij mij zag bleef hij stok stijf staan.
'Rosalynn?' zei hij verbluft.