9. Why does it have to take so long…

“Schiet nu eens op!” Hoor ik Tom roepen, die waarschijnlijk al klaar is. “Rustig!” Komt er vlak daarna uit het hokje naast me. Snel stop ik mijn spullen in mijn tas en open het hokje. Inderdaad, Tom staat tegenover me tegen de muur geleund, als enige. Ik zie dat hij me in zich opneemt, en als reflex sla ik mijn armen over elkaar en staar naar de grond. Het liefst was ik niet meegegaan, ik heb dus echt geen zelfvertrouwen. Als enige van mij en mijn vriendinnen heb ik een tankini inplaats van een bikini. “Als ze nu eens opschoten.” Zegt Tom, en even kijk ik op. Dan merk ik pas dat hij me aankijkt. Ik knik als gebaar dat ze inderdaad wel mogen opschieten en glimlach even. Op dat moment gaat er een hokje open en komt Ava tevoorschijn. “Mabel en Dawn zijn ook bijna klaar hoor.” Zegt ze lachend. Even zucht ik een keer van opluchting. Het is niet dat Tom me niet aardig lijkt ofzo, meer dat ik niks tegen hem durf te zeggen en daardoor denk dat hij míj niet aardig vindt. “Ava! Kom terug!” Komt er dan uit het hokje, “volgens mij heb je per ongeluk mijn bikinitopje meegenomen!” Alle drie moeten we lachen, terwijl Ava haar tas begint te inspecteren. “Ah, inderdaad,” zegt ze terwijl ze het ding omhoog houd. Ze loopt naar het hokje toe en gooit het over de rand. “Hier is ‘ie, hoor!” Roept ze.

“Oké, zijn we compleet?” Vraagt Dawn, terwijl ze de groep rondgaat. “Ja,” zegt ze dan uiteindelijk en we lopen het zwembad binnen. “kom, Amethyst, wij gaan samen van de glijbaan!” Roept Mabel, terwijl ze mijn arm vastpakt en me meetrekt. “Wij gaan naar de bubbels!” Roept Dawn ons nog na.