Weerwolf in het bos

Ik ben lisa. Ik ben een meisje die er veel van houd om buiten te zijn. Dat komt ook goed uit want mijn vader is een boswachter. Daarom wonen wij in een bos.

Het komt wel eens voor dat we wilde dieren horen rond rennen bij onze hut. Daar zijn we nu best wel aan gewend geraakt, maar het is soms, als het donker is, toch wel weer eng. Toen ik klein was vertelde mijn vader af en toe dat het gehuil van de wolfen eigenlijk van weerwolfen was. Ik heb dat nooit geloofd, maar vorige week kwam ik erachter dat mijn vader toch gelijk had . . .

Het was de dag voor Halloween. Ik was bezig met pompoenpoppen te maken, toen ik het hoorde, het gehuil van een wolf. Ik keek om me heen en ik zag dat het al avond aan het worden was. Ik wist dat mijn vader mij binnen wou hebben wanneer het donker werd, in geval van wilde dieren. Dus ik maakte me klaar om naar binnen te gaan, toen ik merkte dat ik niet alleen was. Ik draaide me om en zag een jongen van mijn leeftijd staan.
"Hallo, waarmee kan ik je helpen?" Vroeg ik. "Ga naar binnen, voordat de maan opkomt en de wolfen je zullen verslinden." Zei de jongen. Ik ging gauw naar de deur toe en probeerde hem open te maken, maar dat lukte niet. De deur was in het slot gevallen en ik had de sleutel binnen laten liggen. Ik draaide me om en vroeg aan de jongen "waarom vertel je mij eigenlijk om naar binnen te gaan terwijl jij ook nog buiten bent?" Maar ik kreeg geen antwoord. In plaats daarvan gilde ik, want ik zag de jongen nog net in een wolf verranderen en op me af komen. Ik zocht zo snel mogelijk naar een pad om aan de wolf te ontsnappen,maar dat lukte niet zo goed. De wolf sprintte achter mij aan en sprong boven op me. Hij viel mij aan en klauwde naar mij. Ik probeerde bij de wolf vandaan te komen. Dat lukte niet en toen ik om me heen keek zag ik mijn vader op de wolf afkomen met een geweer. Hij richtte zijn geweer in de lucht en vuurde een waarschuwingsschot. De wolf schrok daar van en draaide zich om naar mijn vader. De wolf nam een aanloop en besprong mijn vader, maar mijn vader was sneller en schoot de wolf door zijn been / poot. De wolf schoot daardoor het bos in en mijn vader hielp mij overeind. "Bedankt pap" zei ik. Mijn vader reageerde daar geiriteert op, "nou als je nu niet zo dom was geweest buiten te blijven dan had ik je ook niet hoeven helpen." "Hahaha pap, erg grappig . . . " en samen liepen we naar binnen en gingen we naar bed.

Dit was mijn verhaal en de reden waarom ik nooit meer s'avonds buiten ben.