Prologue

May 27th '07

Het was een prachtige dag. De zon scheen heerlijk warm op mijn gezicht en de grassprieten onder mij kietelden mijn blote huid. Ik weet nog dat het lichtjes waaide waardoor mijn haar steeds in mijn ogen kwam. Ik kan me de bedwelmende zoete geur van de bloemen om me heen herinneren. De koele schaduw onder de bomen, waar ik na wat voor mij een hele dag voelde, naar de felle zon gestaard te hebben met opgedroogde tranen op mijn wangen was gaan zitten. Mezelf omhelzend, in gedachten voor me uitstarend. Wachtend tot iemand me zou komen zoeken. Iets waarvan ik wist dat dat niet zou gebeuren. Er zou niemand komen, niemand zou me missen. Simpelweg omdat niemand om me gaf. Ik kan het me herinneren als de dag van gisteren, hoe ik daar zat tot de zon onder was gegaan en er kippenvel op mijn armen en benen verscheen. Hoe ik me tevergeefs wat meer in mijn kanten jurkje verschool tegen de snijdende wind. Na wat eeuwen leek te duren viel ik dan eindelijk in slaap. Buiten, in het bos. Alleen.


Dit is het verhaal van de 17 jaar oude Lilly Stone. Een meisje met een traumatische jeugd die haar nu nog altijd achtervolgd in haar naarste dromen. Lilly wil alles het liefst achter haar laten en eindelijk haar toekomst beginnen zonder angst en pijnlijke steken in haar hart. Zonder de huilbuien midden in de nacht, wanneer alles weer terug kwam. De eerste stap dat ze zou moeten zetten, is weer praten.