004

Olive Flatter’s POV
Mijn bloed stroomt naar mijn hersenen en mijn hoofd begint pijn te doen. Langzaam loopt Rose naar me toe. Ze neemt expres hele kleine stapjes om de spanningsboog groter te maken. Mijn hart klopt in mijn keel als ze voor me staat. Ze houd haar hoofd schuin, alsof ze iets raars aan me ziet. En dan opeens, mept ze me met haar vlakke hand vol op mijn wang. De tranen springen in mijn ogen maar ik probeer me groot te houden. Als ik ga huilen vinden ze het alleen maar nog leuker. Helaas heeft Faye mijn natte ogen opgemerkt. Ze stoot Dominique aan “Hey Do, ik denk dat het olijfje gaat janken.” grinnikt ze. Rose kijkt me lachend aan “Is dat zo, Olijfje?” vraagt ze. Ik klem mijn kaken stijf op elkaar en bedwing mijn tranen. “Nou in dat geval...Furnunculus!” en uit Rose’ staf komt een gele lichtstraal en binnen een paar seconden zit mijn hele gezicht onder de zweren. “Nu kan teminste niemand zien dat je huilt, schatje.” Zegt Rose gemaakt lief. Luid lachend loopt het trio weg en ik val met mijn hoofd op de grond.
Kreunend sta ik op en ik kijk in de spiegel. Bloody hell, ik zie er verschrikkelijk uit. Mijn hoofd en hals zitten onder de rode zweren, die bedekt zijn met groen pus. Er is bijna niks meer van mijn gezicht over. Snel trek ik mijn capuchon over mijn hoofd, gooi mijn boekentas over mijn schouder en ren de WC uit. Maar natuurlijk, Rose heeft zo ongeveer de hele school bij elkaar geroepen en ze staan me allemaal op te wachten in de gang. Ik probeer zo stilletjes mogelijk weg te lopen maar dat is onmogelijk. “KIJK! DAAR IS ZE!” gilt Lily Potter. Er ontstaat een hard gelach terwijl allerlei kinderen elkaar aanstoten en naar me wijzen. “Oh, ze is nog lelijker dan normaal!” lacht Albus Potter. James loopt naar me toe en trekt mijn capuchon van mijn hoofd. Ik duw hem opzij en ren keihard weg. Iedereen rent achter me aan totdat ik ze heb afgeschud in de bibliotheek. Als ik uit hijg achter de boekenkasten voel ik aan mijn gezicht. De zweren zitten er nog steeds. Ik kijk om het hoekje, maar ik zie niemand. Snel sprint ik naar de ziekenzaal. Madame Pomfrey zit achter haar bureau en schrikt op als ik hijgend binnenkom. Ze zit mijn gezicht en het hare betrekt. Snel stapt ze naar me toe en ze neemt mijn gezicht tussen haar handen “Och meisje, wie heeft dit gedaan?” vraagt ze. Ik twijfel, moet ik het zeggen? Nee, als ik het zeg en Rose krijgt straf, dan ben ik nog niet jarig. Ik schud mijn hoofd “Nee, ik ehm...ik had perongeluk een spreuk op mezelf afgevuurd.” lieg ik. Pomfrey kijkt me hoofdschuddend aan “Tja..dat kan gebeuren. Nou ja, ik zal zorgen dat die zweren zullen verdwijnen.” ze trippelt naar een kast en pakt een potje. “Hier, smeer dit op je gezicht.” zegt ze, als ze het potje in mijn handen doe. Ik open het en er komt een walm van de meest gore geur die ik ooit heb geroken mijn neusgaten binnen. Ik kokhals en Pomfrey legt een hand op mijn schouder “Kop op, even doorbijten.” zeg haalt haar vinger door de crème en smeert het op mijn zweren. Als ik naar de spiegel loop zie ik hoe ze langzaam verdwijnen. Ik kijk opgelucht naar Pomfrey. “Bedankt!” zucht ik. “Graag gedaan hoor, miss Flatter.” Als ik naar buiten wil lopen houd ze me tegen “Ik zou eerst even je gezicht wassen, want je stinkt een uur in de wind!”


Scorpius Malfoy’s POV
Als ik om de hoek van de gang sta zie ik dat Rose de hele school bij elkaar roept. Ze staan allemaal rond de meisjes WC. Wat is er aan de hand? Ik hoor gegiechel en gefluister. Ik heb de neiging om erheen te lopen en te vragen waar ze op wachten maar ik heb geen zin om Rose onder ogen te komen na de scene in de bibliotheek. Daarom blijf ik achter de hoek staan. Opeens hoor ik een deur open gaan en komt Olive uit de WC. Ik schrik als ik haar gezicht zie. Het zit onder de rode zweren, bedekt met een laagje groen pus. De anderen zien het ook en er ontstaat een bulderende lach die afkomstig is van de hele groep. Gemene grappen worden naar haar hoofd geslingerd. Het liefst wil ik voor haar opkomen maar ik durf het niet, als ik dat doe haat iedereen me vast. James stapt naar voren en trekt haar capuchon van haar hoofd en het gelach word nog harder. Olive duwt James van zich af en rent hard weg. De hele groep rent achter haar aan en ik waag het om hen te volgen. Na een tijdje worden de mensen moe en blijven ze in de grote zaal hangen. Ik ren nog een stukje verder en zie Olive de bibliotheek in glippen. Ik wacht een tijdje en doe alsof ik een boek lees. Als ze weg loopt volg ik haar weer. Ik weet eigenlijk niet waarom ik haar volg, het gebeurt gewoon. Wat is er in Merlins naam aan de hand met mij? Olive gaat naar de ziekenzaal, om haar zweren weg te halen natuurlijk. Na tien minuten is ze weer buiten. Ze ziet me niet dus pak ik haar arm. Ze schrikt en kijkt me met haar grote groene ogen bang aan. Ik leg mijn vinger op mijn lippen “Ssst” sis ik. Ze knikt angstig. “Ik wil je niks doen Olive, wees nou maar niet bang…” fluister ik sussend.


Rose Weasley’s POV
Als Olive de WC uit loopt gaat er een golf van euforie door mijn lichaam. Ik lach het allerhardst. Even vergeet ik mijn problemen. Ik vergeet Scorpius’ zijn afwijzing, Ik vergeet mijn vrijpartij met een onbekende en ik vergeet dat ik ben vreemd gegaan. Maar als Olive zich uit de voeten maakt, verdwijnt het goede gevoel weer. “Pak haar dan!” gil ik gefrustreerd. De menigte begint nerveus te rennen maar na een tijdje giert de adrenaline door de rennende tienerlijven. Ik ren voorop maar mijn benen worden moe. Bloody hell, Hogwarts is groot! Ik merk dat de anderen ook moe zijn en ik haak af. Ze volgen mijn voorbeeld en we gaan in de grote zaal zitten kletsen.
Opeens vliegen de uilen naar binnen. Ik kijk op mijn zakhorloge. Tuurlijk, het is de middagpost. Er valt ook een brief boven op mijn hoofd. Het is voor mij. Snel maak ik de envelop open en lees ik de brief.

Lieve Rose,
Ik hoop dat je het leuk hebt op Hogwarts! We missen jou en Hugo wel hoor!
We moeten je iets belangrijks vertellen. Wij hebben gisteravond een brief van Minerva McGonnal gekregen met een vreemd maar begrijpelijk verzoek. Ze vertelde dat ze vorig jaar veel klachten kreeg over jou werkhouding en cijfers. Dit baart haar natuurlijk zorgen en ze wilt ook graag dat je het dit jaar beter gaat doen! Daarom heeft ze het idee om jou te laten overplaatsen naar een andere afdeling omdat je in jou eigen afdeling veel te veel word afgeleid. Wij, je vader en ik, willen natuurlijk ook het beste voor jou en hebben hier mee ingestemd. Denk je eens in Rosie, dat je tienen haalt voor geschiedenis van de toverkunst! Net als ik vroeger, zou dat niet geweldig zijn? Volgens professor McGonnal zou het het beste zijn als je naar Ravenklauw gaat. In Ravenklauw worden over het algemeen de beste cijfers van Hogwarts gehaald en daarom hopen we dat de Ravenklauwers een goede invloed op jou hebben. Ik kan begrijpen dat je dit niet leuk vind, maar het is voor je eigen bestwil. En ga nou alsjeblieft niet tegen dit voorstel in want het staat al vast. Vanavond ontvang je je nieuwe rooster en morgen vertrek je naar Ravenklauw.
Overplaatsingen naar andere afdelingen zijn al vaker gebeurd en men heeft uit ervaring geleerd dat dit goed helpt bij gevallen zoals jij.
Ik hoop dat het goed gaat en dat ik binnenkort een netjes rapport per uil ontvang!
Veel liefs,
Mama

PS. Je krijgt ook de groetjes van papa!

Het perkament word vaag. Wat heb ik net gelezen? Ik ben overgeplaats! Naar Ravenklauw, of beter gezegd: Nerdklauw! Mijn hart bonst in mijn keel. Wat moet ik doen, wat moet ik doen? Dit kan niet, dit kan echt niet. Opeens valt er nog een brief voor me. Ook deze is aan mij geadresseerd. Ik scheur de envelop open, in de hoop dat de brief van mijn moeder is, waarin ze vertelt dat het allemaal maar een grapje was.

Lieve Rosie,
Ik neem aan dat je net de brief van je moeder hebt ontvangen? Over je overplaatsing? Tja…Ik wou alleen even zeggen dat ik er tegen was. Je moet mij dus niet gaan haten hierom!
Het spijt me echt! Ik dacht dat de hele familie Griffoendor zou zijn. Toen kwam Albus in Zwadderich, Lucy in Huffelpuf, Molly in Ravenklauw en nu jij ook in Ravenklauw. Maar je moeder denkt dat dat maar het beste is, en je kent haar, ze moet en ze zal haar zin krijgen. Zeker als het over jou educatie gaat, waarschijnlijk wil ze dat jij het net zo goed gaat doen als zij. Nou Rosie, dan moet je wel heel hard gaan werken! Jou moeder zat vroeger elke seconde van haar vrije tijd in de bibliotheek. Gelukkig maar, want als ze niet zoveel las, dan waren oom Harry, ik en je moeder er nu niet geweest, maar dat verhaal ken je inmiddels wel.

Ik wou dus alleen even zeggen dat het me echt spijt en dat ik hoop dat je het niet een al te groot probleem vind, want je kan in de pauzes samen met je vrienden omgaan toch?
Groetjes,
Je vader

Nee, nee nee nee nee nee. Ik kan niet naar Ravenklauw! Dit is een ramp. Wanhopig kijk ik om me heen. Dan zie ik Professor McGonnal binnenkomen. Ze ziet me met de brief in mijn handen zitten en glimlacht snel naar me.
Als ik dacht dat ik niet nog meer problemen kon krijgen dan voor de brief, had ik het fout.
Het staat al vast. Ik, Rose Weasley, word overgeplaatst naar Ravenklauw.