003

Rose Weasley’s POV
Daar sta ik dan, in het donker in een verlaten bibliotheek. Ik sta aan de grond genageld terwijl ik kijk hoe Scorpius wegrent. “Wat ging er mis?” fluister ik tegen mezelf. Niks, lijkt me. Ik dacht echt dat hij er ook klaar voor was en nu kijk ik hoe hij steeds verder wegrent. “Wat ging er mis?” fluister ik nogmaals. Het lag niet aan mij toch? Ik schud mijn hoofd. Het moest wel aan hem liggen, alles ging toch perfect? Ik word uit mijn gedachten gehaald door Fred, mijn neef. Hij kijkt om de hoek van de boekenkast “Hé Rose, wat doe je hier nou? Er is een welkomstfeest in onze leerlingenkamer!”, hij pakt mijn arm en trekt me mee “Kom, iedereen is er! Het is echt vet leuk!” vertelt Fred enthousiast “En er is vuurwhisky” voegt hij er veelbetekenend aan toe. Ik grijns en loop met hem mee, misschien zet een feestje mijn gedachten wel opzij.
Als ik voor het portret van de dikke dame sta hoor ik de muziek en de vrolijke tieners al. “Oh, het is verschrikkelijk! Ik denk dat ik vannacht nooit zal kunnen slapen, ze maken zo ongelooflijk veel herrie! En dan die muziek! Afschuwelijk!” klaagt de dikke dame. “Apenkots.” zeg ik kordaat en het portret opent als een deur. Fred en ik lopen naar binnen en ik kijk met open mond naar al die mensen in de leerlingenkamer. De leerlingenkamer is groot, maar niet groot genoeg voor al de mensen die hier zijn. Als ik nog beter kijk zie ik dat er ook Zwadderichs, Ravenklauwen en Huffelpufs bij zitten. Uit de stereo klikt keiharde muziek van verschillende soorten wizard rock. In een hoek staat de vuurwhisky. Gosh, wat heb ik een zin in alcohol. Snel loop ik er heen en schenk ik een glas vol tot op het randje. Binnen vier slokken is het glas leeg en ik schenk nog een glas in. Als ik begin te drinken schrik ik opeens door een luide “HEY” achter me. Ik kijk achter me en daar staat Dominique. “Hey Dominique!” schreeuw ik om boven de muziek uit te komen. “Waar was je nou?” Dominique schreeuwt ook. “In de bibliotheek.” Antwoord ik. “Nu al studeren?” vraagt ze en ze kijkt me lachend aan. “Nee, ik was met Scorpius.” zeg ik wat zachter. “Met Scorpius?” schreeuwt Dominique expres zo hard mogelijk, beschaamd kijk ik om me heen of iemand haar gehoord heeft “Wat hebben jullie dan gedaan?” vraagt Dominique. “Niks” zeg ik “Ja vast…” spot Dominique en ze trekt me mee naar de dansvloer.
Om 01:30 ben ik draaierig van alle vuurwhisky en zijn mijn benen moe van het dansen. Als ik even ga zitten ploft Ralph Jones, een zesdejaars Ravenklauw, naast me neer met twee glazen vuurwhisky in zijn handen. Hij kijkt me charmant aan en bied me een van zijn glazen aan. Gretig pak ik het uit zijn handen en drink ik het in een teug op. Als ik hem aankijk streelt hij met zijn hand door mijn haren “Wil je nog wat?” vraagt hij en ik knik “Heeeeeerlijk!” zeg ik stom. Hij loopt weg en ik leun achterover terwijl ik hem nakijk.
Een halfuur en nog zes vuurwhisky’s later zat ik nog steeds naast Ralph en we waren verwikkeld in een intiem gesprek. De leerlingenkamer stroomt langzaam leeg, Iedereen word moe en de kinderen van andere afdelingen gaan langzamerhand naar hun eigen leerlingenkamer. Ralphs arm ligt al een hele tijd om mijn schouder en ik leg mijn hoofd op zijn schouder. Als ik kijk in zijn grote bruine ogen word alles vaag en kan ik niet meer helder denken. Het laatste wat nog tot me doordringt is dat Ralph zijn handen voor mijn oor houd en “Ik vind het echt heel gezellig met jou Rosie…” fluistert.


De volgende ochtend word ik wakker in mijn bed met barstende koppijn. Naast me ligt een jongen met bruine haren. Geen blonde haren, het is dus niet Scorpius. HET IS DUS NIET SCORPIUS! Ik schrik me dood en vlieg overeind. Ik leun opzij en veeg de bruine haren van de jongen opzij om te zien wie het is. Ralph Jones. Ik stap uit bed en dan realiseer ik me dat ik naakt ben. Snel sla ik een ochtendjas om me heen en loop ik naar de badkamer. Ik kijk in de spiegel. Mijn rode haar zit helemaal in de war en mijn make-up is uitgelopen. Ik hoor de deur open gaan en zie in de spiegel dat achter me Ralph verschijnt, gekleed in slechts een boxershort. Hij legt zijn hand op mijn schouder maar ik schud hem af en draai me naar hem om. “Wat is er gebeurt?” gil ik. “Ssst, iedereen slaapt nog.” zegt Ralph. “Dat kan me geen reet schelen! Waarom lag jij in mijn bed?” vraag ik woedend. “Weet je dat dan niet meer?” vraagt hij verward. “Wat weet ik niet meer?”. “Vannacht…?” zegt Ralph ongemakkelijk. Oh nee toch? Het is toch niet wat ik denk? Heb ik…? Met Ralph? Bloody Hell…
Ik begin gestrest door de badkamer heen te lopen en Ralph houd me tegen “Rustig maar, we hebben gewoon een condoom gebruikt hoor!” zegt hij geruststellend. “Nou wat geweldig! Ik heb me helemaal plat gezopen, ben toen naar bed gegaan met een ongeveer volkomen onbekende jongen, en ben dus ook vreemdgegaan naar mijn vriendje, MAARRRR we hebben wel een condoom gebruikt. Nou hebben we dat even goed geflikt!” Gil ik woedend “ROT GEWOON OP! En onthoud, als je nog een keer een stap zet in deze leerlingenkamer, dan hak ik hoogstpersoonlijk je kop eraf!”. Ralph maakt zich snel uit de voeten en als hij weg ik zak ik huilend in elkaar. Alles gaat mis.

Olive Flatter’s POV
Het is dinsdagochtend, 7 uur. Overal om me heen zijn alle meisjes al in de weer. Het is vandaag de eerste lesdag en iedereen wil er op zijn best uitzien. Mij boeit het eigenlijk niet zoveel, ze vinden me toch niet leuk, wat ik ook draag. Ik stap uit bed een neem een douche. Daarna doe ik mijn uniform aan. Opeens vliegt er een dikke envelop de slaapzaal binnen en de meisje verzamelen zich rond hem. Ik ga er ook bij staan en luister. “Oh dit zijn de roosters!” zegt een van de meisjes. Ze neemt de taak op zich om de roosters uit te delen en als ik mijn rooster heb ga ik op bed zitten om het te bekijken. Vandaag heb ik verzorging van fabeldieren, voorspellend rekenen en toverdranken. Om 9 uur begint de eerste les. Ik kijk op mijn zakhorloge “Je hebt nog maar een halfuur!” piept hij. Snel pak ik mijn boeken en mijn stok en ga ik naar de grote zaal. Ik prop een broodje naar binnen en ren dan naar buiten. Eenmaal bij Hagrids huisje aangekomen zie ik dat de Griffoendors en de rest van de Huffelpufs er al staan. Oh nee, hebben we dit jaar samen met Griffoendor les? Ik zucht. “Ha Olive, daar bennie! Ik dacht al, waar blijftie nou?” zegt Hagrid. Ik ga ergens achterin staan en kijk de groep rond. Mijn oog valt op Rose. Haar rode haar zit door de war en ze heeft dikke wallen onder haar ogen. Het zal gister wel laat voor haar zijn geworden door het feestje. Ik was er zelf niet bij maar ik werd vannacht om half drie nog gewekt door een paar giechelende meisjes die nog terug kwamen van het feest. Als Rose mij ziet geeft ze me een vernietigende blik en stoot ze Dominique, die naast haar staat aan en fluistert ze iets in haar oor. Ik voel hoe mijn hart harder begint te kloppen, dit kan niet veel goeds betekenen…
“Nou, vandaag gaat de les over schroeistaartige skreeften. Dit zijn prachtige beesten en…” Ik luister met een half oor terwijl ik aan het bedenken ben hoe ik hier na de les zo snel mogelijk kan weg komen. Na een halfuur leid Hagrid ons naar achter zijn huisje waar een stapel kratten staat met doodenge beesten erin. Het lijken op een soort kruisingen tussen kreeften en schorpioenen, alleen dan naakt en slijmerig. “Nou ik weet dus niet wat hun eten, dus dat kannen jullie mooi uitvogelen. Maak allemaal een paar van twee en kies een schroeistaartige skreeft. De handschoenen leggen daar.” En Hagrid wijst naar een doos met dikke handschoenen van drakenhuis. Zoals gewoonlijk blijf ik als enige over en moet ik het samen met Hagrid doen.
Een uur later loop ik met mijn tas terug naar de grote zaal om pauze te houden. Als ik gegeten heb moet ik nog even naar de wc.
Als ik in de wc ben en voor de spiegel sta komen opeens Rose, Faye en Dominique binnen. Ik schrik en deins achteruit “Laat me met rust…” zeg ik schor. Alle drie grijnzen ze gemeen en Dominique pakt haar stok. “Levicorpus!” zegt ze en binnen enkele tellen hang ik op mijn kop.
“Zo olijfje, wat moet je nou doen?” vraagt Rose met een scheve grijns. Mijn handen en en benen trillen en ik vraag me precies het zelfde af: Wat moet ik in hemelsnaam doen?