#5 The Doctor and Elisabeth Daniels. - part one

"Oh, Doctor, come on, please stay!" smeekte Elisabeth terwijl ze de hand van de Doctor vast hield. Hij stond half in de TARDIS terwijl Elisabeth hem weer naar buiten probeerde te trekken. Het sneeuwde lichtjes en het liet een dun laagje wit achter op het asfalt. Het was kerst en het sneeuwde. Echt sneeuw.
"Please just stay for some food, it's gonna be fun, please Doctor." Elisabeth bleef smeken en keek de Doctor aan met haar lieve lichte ogen waar de Doctor moeilijk nee tegen kon zeggen. Hij probeerde nog uit te leggen dat hij niet aan kerst deed, dat hij het altijd achterwege liet aangezien hij zo vaak kerst kon vieren als hij wilde, maar dat deed hij toch niet.
"Please?" zei Liz nog en ze hing bijna aan de Doctor zijn pak zo dicht tegen hem aan stond ze en met haar blauwe ogen die net zo erg smeekten als haar stem liet de Doctor zich toen mee trekken. Hij lachte even en sloot de deur van de TARDIS achter hem, waarna hij Liz' hand stevig vast pakte en met haar mee liep naar haar huis waar haar oom Luke en haar broertje Isaac binnen zaten in een versierd huis met natuurlijk een grote kerstboom midden in de woonkamer waar de kachel ook nog eens aan stond. Liz glimlachte vrolijk en trok de Doctor mee naar haar huis. Nadat ze hem mee de bocht om had getrokken liepen ze wat langzamer en ook wat dichter tegen elkaar aan, genietend van de mooie omgeving die langzaam werd opgevuld door een dun laagje sneeuw en de mooie lichten uit de tuinen van de buren van Elisabeth. Hele tuinen waren versierd net zoals de straatverlichting. Overal hingen kerstlichten en overal kon je kerstbomen in de huizen staan. Een warm en vertrouwd gevoel stroomde door Elisabeth heen en ze ging dicht tegen de Doctor aan lopen en hij keek schuin omlaag met een glimlach. Sneeuwvlokjes bleven in zijn haren hangen en bij Elisabeth bleven ze vooral in haar muts hangen, maar ook in haar blonde haren, alleen daar viel het wat minder op dan in de wilde bruine lokken van de Doctor. Het zag er schattig uit, maar aangezien het redelijk koud buiten was voor Elisabeth die alleen maar een vest en een shirtje aan had en geen jas, liepen ze al snel weer door richting het huis waar Liz leefde als ze niet bij de Doctor was, wat de laatste tijd niet zo vaak meer was. Ze had haar familie laten weten dat ze thuis zou zijn met kerst maar ze had niet verteld dat ze de Doctor mee nam. Ze hadden hem al eens ontmoet en Isaac was zelfs al eens mee geweest op reis als verjaardagskadootje.
"Please behave." zei Elisabeth nog voordat ze via de achterdeur naar binnen ging en de Doctor maakte een verontwaardigend geluidje, maar kon een glimlach niet onderdrukken.
"You were begging for me to come with you and now you want me to behave, you want alot of things this christmas young lady." grapte de Doctor en tikte op Elisabeth haar neus die door de koud buiten wat rood was geworden, net als wangen. Elisabeth lachte, waarna er wat gerommel vanuit de keuken klonk en Liz' oom Luke de berging snel in kwam gelopen en zijn nichtje in zijn armen nam voordat Elisabeth er erger in had.
"I knew you would come!" zei Luke terwijl hij Elisabeth met gemak een beetje van de grond op tilde. Liz moest lachen, ze wist niet precies hoe lang ze van huis weg was geweest, dat was het moeilijke van het tijdreizen, je moest goed op letten wanneer je weg ging en wanneer je weer terug kwam want anders konden er misverstanden ontstaan.
"Luke I called you that I would be home on Christmas." zei Elisabeth toen zij en Luke elkaar los hadden gelaten en Luke haalde zijn schouders nonchalant op.
"Well, I... You are young.. Maybe you would be at your boyfriends house or something or god knows where." zei Luke en hij struikelde even over zijn woorden en keek even naar de Doctor, wiens wenkbrauwen omhoog schoten bij het woord boyfriend.
"He's not my boyfriend!" riep Liz voordat iemand iets kon zeggen en Luke lachte.
"Well how can I know that? But maybe you have one, it doesn't have to be the guy in the thight suit." reageerde Luke toen.
"Hey!"
"It's skinny tho."
"See, even Liz thinks it's skinny."
"It does suits him.."
"Can you stop complaining about my suit?"
"No." zeiden oom en nichtje in koor en iedereen begon te lachen, zelfs de Doctor.

Lachend zaten Luke, Isaac, Elisabeth en de Doctor aan tafel. Luke had gekookt en het smaakte heel goed, aangezien iedereen meerdere keren opnieuw wat pakten. De Doctor was toch wel blij dat hij met Elisabeth mee was gegaan. Het was lang geleden dat hij echt aan tafel had gezeten bij iemand thuis om gewoon te eten, meestal had het een achterliggende gedachte of wilde hij informatie proberen te verkrijgen. Nu zat hij gezellig bij Liz' familie aan tafel, waar hij gezellig mee aan het praten was. Liz zat naast hem en Luke en Isaac tegenover hem. Af en toe gleden zijn bruine ogen opzij naar Elisabeth en dan zag hij de lampjes van de kerstboom in haar blauwe ogen, wat hem deed glimlachen. Rustig aan tafel zitten en lachen was wel wat anders dan alienachtige taferelen tegenhouden in de ruimte, wat natuurlijk ook geweldig was. Elk moment met Liz was geweldig.

Het was bijna elf uur in de avond toen ze eindelijk een keer gingen afruimen, aangezien ze toen echt klaar waren met eten, met nagerecht en alles. Wonder boven wonder was Isaac de eerste die af ging ruimen, aangezien de anderen daarmee dus echt niet gingen beginnen. Luke hielp hem mee en na hun borden in de vaatwasser te hebben gezet gingen Elisabeth en de Doctor naast elkaar zitten op de bank. Het was bijna Kerst, nog een klein uurtje om precies te zijn. Terwijl de kerstboom de kamer verlichtte keek de Doctor opzij naar Elisabeth met een glimlach en zij trok haar wenkbrauwen op. Ze vlak langs elkaar, met nog ruimte aan de andere kant van hen om te gaan zitten, maar dichter bij elkaar zat toch knusser en was warmer en fijner..
"What?" vroeg Liz met een klein lachje en draaide zich wat meer naar de Doctor toe zodat ze naar hem toe gedraaid zat op de bank met een van haar benen onder haar getrokken. De Doctor lachte even en keek naar onder terwijl hij zijn hoofd kort schudde en weer omhoog keek.
"You were right."
"About what?"
"About this."
"I told you it would be fun."
"Well, as long as there isn't gonna be an alien invasion this Christmas I am quite okay here."
"It isn't Christmas yét, who knows what's gonna happen tommorrow."
"Probably something brilliant."
"As long as you are around, I am sure that there is gonna happen something." zei Liz en ontving een speelse tik van de Doctor naast haar en ze lachten beide.
"I am not gonna deny that." zei de Doctor lachend en Liz lachte ook, maar daarna was het stil. Ze keken beide vooruit met een glimlach op hun lippen, dicht tegen elkaar aan, elkaars warmte voelend. Luke en Isaac bleven in de keuken, waarom wist Liz ook niet precies, maar ze vond het niet erg. En zo zaten ze daar, dicht tegen elkaar aan hangen, de Doctor met zijn armen over de achterleuning en op een gegeven moment vonden hun blikken elkaar weer en ze glimlachten. Ze zeiden niks, ze keken elkaar alleen aan. Zulke momenten waren zeldzaam, ze zaten nooit samen op de bank, al helemaal niet met Kerstmis en al helemaal niet zonder allerlei rare aliens om hen heen, ook al was natuurlijk de Doctor ook een rare alien. En natuurlijk hadden ze ook geen last van de drukke Captain Jack en Hazel, wat al gelijk voor meer privacy zorgt.

"Guys, we can go ice skating, if you like." riep Luke toen hij de woonkamer weer terug in kwam gelopen met Isaac achter hem aan. Liz verbrak het oogcontact en keek richting haar oom en broertje met een diepe frons op haar voorhoofd en de Doctor kantelde zijn hoofd een beetje en trok zijn wenkbrauwen op. En Luke had gezien hoe de twee hem aan hadden gekeken en voordat Liz iets kon zeggen sprak Luke.
"They icerink is open for 24 hours because it's Christmas, well, it's Christmas in an hour.. But are you coming with us or are you staying here?" antwoordde Luke en hij wachtte op Liz en de Doctor op antwoord. Liz glimlachte en had er duidelijk zin in, ze vond schaatsen altijd leuk om te doen, maar als de Doctor niet wilde zou ze hier blijven, de schaatsbaan gaat niet zomaar weg. Ze keek naar de Doctor, die duidelijk in tweestrijd zat om mee te gaan.
"We are going to change our clothes, so you can think for a minute or so before we go." zei Isaac nog en samen met zijn oom liepen ze naar boven en Liz knikte, waarna ze zich weer naar de Doctor draaide, die op zijn lip beet.
"Do you wanna go?" vroeg de Doctor toen voorzichtig aan Liz, die breed glimlachte en knikte.
"Of course, I love ice skating, but I only go if you want to, Doctor." zei Liz enthousiast en ze zag dat de Doctor twijfelend keek. "If you don't want to go we can stay here and watch some tv or something, I don't mind." De Doctor lachte kort en schudde zijn hoofd.
"I would love to go ice skating with ya, but I've never really... ice.. skate.. before." zei de Doctor en hij keek weg terwijl Liz lachte, maar niet uit lachend, maar op een verterende manier.
"Ahh, how old are you now? Nine hundred years and you've never went ice skating? Or are you just bad and you don't wanna admit it, Doctor?" zei Liz glimlachend tegen de Doctor en de Doctor lachte kort.
"Well, I tried once or twice, but I am that bad that I never thought of trying it again, so that does explain alot." zei de Doctor met een lachje en wreef zijn haren naar achter, een klein beetje zenuwachtig.
"Ahh, come on, I can teach you.. Please, Doctor." smeekte Liz en ze schoof een beetje naar de Doctor toe en keek hem aan met haar grote blauwe puppy ogen. De Doctor schudde lachend zijn hoofd en probeerde de ogen te ontwijken, maar zonder succes.
"Please, please pleaaase." zeurde Liz door met een glimlach op haar gezicht en probeerde de Doctor zijn blik te vangen en het lukte haar. Haar blauwe ogen vingen de bruine van de Doctor en lieten ze ook niet meer los.
"Please.." zei Liz nog voor de laatste keer met haar puppy ogen en de Doctor zuchtte terwijl hij met zijn ogen rolden.
"Well, okay then..." zei de Doctor even en Liz maakte een enthousiast geluid. "But remember, the daleks and cybermen together can't get me down, but a little bit of ice can do that within ten seconds." Liz begon te lachen en sloeg haar armen om de Doctor heen, eigenlijk zonder reden, maar het was fijn en de Doctor legde zijn armen kort om haar middel heen en haar zoete, frisse geur drong zijn neus binnen en het rook vertrouwd en Liz liet hem eigenlijk te snel los.
"Put on your coat Doctor. Now there's no turning back." zei Liz op een mysterieuze toon, die de Doctor liet lachen. Waar was hij aan begonnen, als hij pech had haalde hij eerste kerstdag niet eens en dat was over een klein uurtje al.


____________

to be continued..