Chapter 8 ~~ Dobby, you're my hero!!
O my god! Ik voel me momenteel echt super schuldig. Ik heb dit verhaal echt helemaal vergeten.. Sorry!!
Ik had met mezelf afgesproken dat ik na mijn eindexamen weer volop zou gaan schrijven, maar ik ben het echt totaaaal vergeten!
Dit is echt de eerste keer sinds weken dat ik weer een computer aanraak.. Langleven Leren en leesboeken..
Ik geef twilight even de schuld;P Ik ben de serie aan het lezen.. Whoepsss
BIJNAAA UITT
TEAM CARLISLE!! FUCK YEAH
Alright, ik ga proberen weer te beginnen met schrijven.. ( Like NOOWWW) en sowieso weer meer posten, want ik heb nog wel een aardig voorraaadje!
I AM SO SORRY!
But I AM BACK.. Again
I hope you like it~!
Ik had met mezelf afgesproken dat ik na mijn eindexamen weer volop zou gaan schrijven, maar ik ben het echt totaaaal vergeten!
Dit is echt de eerste keer sinds weken dat ik weer een computer aanraak.. Langleven Leren en leesboeken..
Ik geef twilight even de schuld;P Ik ben de serie aan het lezen.. Whoepsss
BIJNAAA UITT TEAM CARLISLE!! FUCK YEAH
Alright, ik ga proberen weer te beginnen met schrijven.. ( Like NOOWWW) en sowieso weer meer posten, want ik heb nog wel een aardig voorraaadje!
I AM SO SORRY!
But I AM BACK.. Again
I hope you like it~!
De volgende dag word ik opnieuw gewekt, maar iets minder eh, subtiel. Mijn deur wordt met een klap open gegooid, waarna er iemand boven op mijn bed springt. Ik slaak een diepe zucht.
‘Leerlingen! Leerlingen! De leerlingen komen, wakker worden!’
Het is Dobby de Elf, zeker weten. Hij springt op en neer op mijn bed en de veren kraken stevig. Het enige wat ik kon hopen is dat de veren het niet begeven. Dan dringt het tot me door wat hij zegt. De leerlingen komen! Cool! Mijn ogen vliegen op, de dekens gooi ik oncharmant van me af en ik begin met Dobby mee te springen. Ik grijp zijn handen en ondanks het protesterende geluid van de veren, die het geluid maken alsof er net een kudde zwangere olifanten op en neer op bed aan het springen is, springen we op en neer.
‘De leerlingen komen!’ Gil ik hard, ‘Ze komen! Ze komen, ze komen, lalalala.’
Vrolijk springen we op en neer, totdat we ons achterover op bed laten vallen.
‘Dit word zo vet! Ik ga vanaf morgen al les geven! Het is morgen al maandag. O mijn god, zo cool. Ik ga douchen en me aankleden! Ik kom er aan, beloofd! Wacht hier, ik loop met maximaal een half uur met je mee.’
Een aantal kledingstukken worden in mijn handen gedrukt.
‘Ik heb al kleren voor u uitgezocht, professor.’
‘Je bent mijn held, Dobby. Ik ben zo terug.’
Ik ruk de eerste deur open die ik tegenkom, maar de ruwe stenen onder mijn voeten voelen niet als badkamertegels. Nee, verkeerde deur. Langzaam doe ik weer een paar stappen achteruit en ga opzoek naar de volgende deur. Gelukkig zijn hier maar twee deuren, dus zo’n mafkees zoals ik kan zich maar één keer vergissen. Soms ben ik echt een blinde idioot. Met veel gevloek, blauwe plekken, vast zittende tenen en andere kneuzingen en omstooterij, krijg ik mezelf dat toch aangekleed.
‘Ik ben klaar! Ik ben klaar!’ Roep ik terwijl ik al lomp de badkamer uit kom gerend. Vervolgens struikel ik over de drempel en landt met een pijnlijke klap op de houtenvloer. Fijn, nog meer blauwe plekken.
‘Gaat goed, gaat goed!’ Roep ik terwijl ik overeind spring. ‘Laten we naar beneden gaan.’
Al struikelend haasten we ons naar beneden. Ik roep een vaag bedankje als ik de Great Hall binnen ren. Vervolgens knal ik tegen iemand op en donderen we me een enorm kabaal naar beneden. We vallen op de ruwe, stenenvloer, waarna er nog een enorm gevaar boven op ons land. Doordat het gevaarte boven op mijn rug valt, houden mijn armen mijn gewicht niet meer en val ik boven op de persoon onder me.
‘Waarom de haast vuurtoren?’ Klink de bekende stem van de vleermuis.
‘Oh, hey ongebakken vampierenwafel.’
‘Leerlingen! Leerlingen! De leerlingen komen, wakker worden!’
Het is Dobby de Elf, zeker weten. Hij springt op en neer op mijn bed en de veren kraken stevig. Het enige wat ik kon hopen is dat de veren het niet begeven. Dan dringt het tot me door wat hij zegt. De leerlingen komen! Cool! Mijn ogen vliegen op, de dekens gooi ik oncharmant van me af en ik begin met Dobby mee te springen. Ik grijp zijn handen en ondanks het protesterende geluid van de veren, die het geluid maken alsof er net een kudde zwangere olifanten op en neer op bed aan het springen is, springen we op en neer.
‘De leerlingen komen!’ Gil ik hard, ‘Ze komen! Ze komen, ze komen, lalalala.’
Vrolijk springen we op en neer, totdat we ons achterover op bed laten vallen.
‘Dit word zo vet! Ik ga vanaf morgen al les geven! Het is morgen al maandag. O mijn god, zo cool. Ik ga douchen en me aankleden! Ik kom er aan, beloofd! Wacht hier, ik loop met maximaal een half uur met je mee.’
Een aantal kledingstukken worden in mijn handen gedrukt.
‘Ik heb al kleren voor u uitgezocht, professor.’
‘Je bent mijn held, Dobby. Ik ben zo terug.’
Ik ruk de eerste deur open die ik tegenkom, maar de ruwe stenen onder mijn voeten voelen niet als badkamertegels. Nee, verkeerde deur. Langzaam doe ik weer een paar stappen achteruit en ga opzoek naar de volgende deur. Gelukkig zijn hier maar twee deuren, dus zo’n mafkees zoals ik kan zich maar één keer vergissen. Soms ben ik echt een blinde idioot. Met veel gevloek, blauwe plekken, vast zittende tenen en andere kneuzingen en omstooterij, krijg ik mezelf dat toch aangekleed.
‘Ik ben klaar! Ik ben klaar!’ Roep ik terwijl ik al lomp de badkamer uit kom gerend. Vervolgens struikel ik over de drempel en landt met een pijnlijke klap op de houtenvloer. Fijn, nog meer blauwe plekken.
‘Gaat goed, gaat goed!’ Roep ik terwijl ik overeind spring. ‘Laten we naar beneden gaan.’
Al struikelend haasten we ons naar beneden. Ik roep een vaag bedankje als ik de Great Hall binnen ren. Vervolgens knal ik tegen iemand op en donderen we me een enorm kabaal naar beneden. We vallen op de ruwe, stenenvloer, waarna er nog een enorm gevaar boven op ons land. Doordat het gevaarte boven op mijn rug valt, houden mijn armen mijn gewicht niet meer en val ik boven op de persoon onder me.
‘Waarom de haast vuurtoren?’ Klink de bekende stem van de vleermuis.
‘Oh, hey ongebakken vampierenwafel.’
Er zijn nog geen reacties.