The tower

Ezio wachtte tot zijn mannen weg waren om in actie te gaan. Hij keek hoe ze de hoek omsloegen en ui zijn zicht verdwenen. Hij hoopte dat Marco een plek zou kunnen vinden waar ze veilig op hem konden wachten. Hij keek naar de straat die vol stand met soldaten en daarna naar de daken, die waren helemaal vrij, de nieuwe tempelier leider had klaarblijkelijk nog genen dagwachten opgesteld, hij zou zo meteen de toren kunnen beklimmen maar hij wist dat er meer nodig was om een deel grond te veroveren, hij moest eerst de officier uitschakelen daarna de toren beklimmen. Als hij gewoon over straat ging zou hij zeker worden tegengehouden en als hij over de daken ging zou hij enkel ongezien blijven tot hij de officier had uitgeschakeld. Toch zag het tweede der aantrekkelijker uit omdat hij een groot gevecht zo lang mogelijk wilde vermijden. Hij klauterde meteen een dak op , hij had nu een perfect zicht over de situatie. Hij concentreerde zich zo goed mogelijk om zijn doelwit, de officier, te vinden. Hij voelde hoe zijn zicht veranderde en hij zag nu een soort gouden vlek, dat was hem. Hij sprong van het ene dak naar het andere om dichter bij zijn doelwit te komen. De officier stond niet in een grote groep wachten en ook uit het zicht maar hij werd wel vergezeld door drie speer wachten. Meestal waren de officiers zo laf om te gaan lopen als ze Ezio zagen, hij kon het zich dus niet veroorloven om opgehouden te worden. Hij maakte een plan en sprong vervolgens van het dak in een hooiberg. Hij wachte tot één van de speer wachters dicht genoeg was en de anderen niet keken, hij kwam een betje naar voren en stak zijn hiddenblade door de wachter zijn harnas en hij trok hem mee in het hooi. De andere wachters zochten nu naar hun vriend en Ezio zag door de hooi sprieten heen de angst in de man zijn ogen. Plots sprong Ezio uit het hooi en hij snelde op de man af, de twee andere speer wachters wilde in actie schieten maar ze waren al te laat al vorens de officier zijn zwaard kon trekken had Ezio ook hem met zijn hiddenblade neergestoken. Nu kwamen de twee speer wachten aangesneld de eerste stote zijn speer in de richting van ezios rechter zij maar Ezio pakte de speer vast en ontwapende zijn vijand. Vervolgens stak hij de speer in de man zijn keel. Enkele meters verder kwam de laatste speer wachter op hem af. Ezio zette zich schrap en hij gooide de speer naar de man. Die was zo hard aan het rennen dat hij niet snel genoeg in de verdediging kon over gaan, de speer ging recht door zijn borst heen.

Nu begon Ezio aan de klim naar de top van de toren, hij moest langs vensterbanken losse stenen en vlaggenstokken omhoogklimmen maar hij was heel behendig en lenig op de daken was hij als een bis in jet water. Hij kwam aan de top van de toren er stonden geen wachters enkel grote vaten buskruit. Ezio liep snel. Naar de kanonnen, ze waren nog niet bruikbaar maar Ezio was zeker dat de tempeliers de andere torens ook al hadden uitgerust met hun nieuwe speeltjes. Dit zou het heel moeilijk voor hem maken. Ezio nam een van de fakkels van de muur en gooide die naar een ton vol buskruit. Hij sprong van de toren terwijl hij achtervolgd werd door de vlammen van de explosie die hij net had veroorzaakt. Hij viel in de zelfde hooiberg als voorheen en wachte tot de kust veilig was. Maar er zat één fout in zijn plan dat hij nu pas inzag. Hij had geen idee waar zijn mannen ondergedoken waren, maar hij kon ook noet blijven rond dwalen in de stad waar de tempeliers hem zouden kunnen overmeesteren. Hij moest zo snel mogelijk een schuilplaats vinden. Hij bleef zo lang mogelijk in beweging totdat hij op een idee was gekomen. Hij had het! Claudia, zijn zus had een bordeel opgericht in Rome daar kon hij vast en zeker schuilen. Het was niet ver van de plek waar hij was dus hij snelde er naartoe, hopend dat zij ook nog oké was, want zij was sinds kort ook tot de assassin gemeenschap gekomen.