Sample 12

25 september 2011, Abstergo

Het was ijzig stil in het gebouw en op enkele bewakers na was niemand aan het werk. Niemand? Dat is niet helemaal waar. Officieel was er nog één iemand aan het werk. Officieel zeg ik want er waren nog andere mensen in het gebouw, gevangenen. Onder wie ik waarschijnlijk ook viel. Ooit was ik een Assassin maar ik stapte over naar de tempeliers. Na dat ze mijn zoon ontvoerde en dwongen gebruik te maken van de animus begon ik echter aan hen te twijfelen. Net toen ik terug wilde overstappen om mijn zoon en zijn vrienden te helpen hiel Vidic mij vast. Hij wil mij waarschijnlijk gebruiken om meer over mijn voorouders te weten te komen maar tot nu toe heb ik vol kunnen houden om uit de animus te blijven.

Mijn cel is onbelicht, daarom moest ik mijn ogen dichtknijpen toen de ijzeren deur open zwaaide. De verschijning van Vidic in de deuropening maakte het zicht er niet beter op. 'Hoe gaat ie William?' vroeg hij. Ik zweeg en probeerde niet in zijn ogen te kijken. 'Blijven we zwijgen?' vroeg hij en na enkele minuten stilte zuchtte hij. 'Moet dit echt? Ach, ik heb iets dat je wel zal doen praten. Hij maakte mijn handboeien los, even was ik opgelucht maar dan zet hij mij in een rolstoel met klemmen om mijn benen en armen vast te houden hij rolt mij naar zijn kantoor. Hier hield hij mijn zoon vast. Ik focuste mij zo goed ik kon. En het werkt, ik zie tekeningen die achter zijn gelaten door een vorig proefpersoon. De animus had hem tot waanzin gedreven en hij maakte de vreemde tekeningen met zijn eigen bloed. Hij zette mij voor zijn bureau. Ik had nog geen idee wat hij van plan was maar ik was zeker dat ik daar snel achter zou komen. Hij zette zich op zijn stoel en hij begon iets op te zoeken. Ik bleef heel de tijd zwijgen. Hij draaide het scherm om zodat ik kon zien wat er op stond. Hij scrolde door enkel foto's. Het waren screenshots van beelden van de animus. Ik herkende de assassin in kwestie, Ezio Auditore, een van mijn voorouders. Maar hoe had hij deze beelden bemachtigd? Had hij mijn zoon en zijn vrienden gevangengenomen en hun spullen (waaronder deze screenshots zouden kunnen behoren) in beslag genomen? Of was het een of andere vuile streek? Hij gaf me niet veel tijd om hier over te piekeren. Plots legde hij een steen op het bureau. Ik zag dat er een dikke rode streep opzat, gedroogd bloed waarschijnlijk. Alsof hij mijn gedachten kon lezen zei hij: 'Het bloed van Ezio, Vieri de' Pazzi gooide de steen en hij sneed Ezio's lip. Het bloed is de sleutel we kunnen zo de geschiedenis weer in, die van jouw voorouders.' Ook nu bleef ik zwijgen. 'Daarvan komen de foto's dus...' zei hij. Hij stond op en ging voor het raam staan.
Vidic wees eerlijk,' begon ik ,'Je hebt me hier niet naartoe gebracht om me enkel foto's van mijn voorouders te laten zien.' hij draaide zich om met een lach op zijn gezicht. 'Inderdaad, buiten dat dit betekend dat we je niet meer kunnen gebruiken.' dit luchtte me op ik was eindelijk vrij maar het zou ook kunnen betekenen dat hij me uit de weg zou ruimen, 'Dit betekend dat ik je een keuze geef...' Nu had hij mijn interesse. 'Je kan kiezen of je blijft nog even hier en ik laat je iets zien of je gaat nu meteen door.' In beide gevallen bleef ik in leven en ik was altijd al een nieuwsgierig persoon. 'En?' vroeg hij. 'Ik blijf.' Hij wandelde de kamer uit slechts enkel seconden later stapte hij weer binnen met een dvd in zijn handen. Hij stak hem in de computer en hij verliet de kamer weer maar niet nadat hij mij had losgemaakt en nog iets had gezegd. 'Je kan het gebouw op elk moment verlaten je ben vrij om te gaan.' De film begon, ik keek recht in de ogen van Ezio Auditore.