O36 • Let me go...

Ik haalde diep adem en stapte toen het kantoor van Professor Slughorn binnen. Hij had zo te zien erg zijn best gedaan voor het etentje want alle spullen waren aan de kant gezet zodat er ruimte was voor een grote ronde tafel in het midden van de kamer. Er stonden negen stoelen om de tafel heen en de meeste waren al bezet, op één na.
'Ah, Miss Mccloud!' begroette Slughorn mij opgewekt toen ik verder het kantoor binnen liep. 'Ga toch zitten!' Slughorn was opgestaan van zijn plaats en kwam naar mij toe gelopen. Hij nam mijn hand en begeleidde mij naar een stoel naast Harry. Gehoorzaam nam ik plaats en glimlachte kort naar de donkerharige jongen naast mij.
'Je ziet er goed uit.' fluisterde Harry zachtjes zodat alleen ik het kon horen.
Ik glimlachte. 'Bedankt. Jij ook.'
'Goed, nu iedereen er is kunnen we beginnen!' begon Slughorn opgewekt terwijl hij kort in zijn handen klapte en weer tussen Hermione en Blaise in ging zitten. De rest van de aanwezigen waren: de Carrow tweeling van Slytherin, Neville, Ginny en Cormac Mclaggen, een zevende jaars van Gryffindor.
Professor Slughorn klapte opnieuw in zijn handen en ditmaal verschenen er allemaal etenswaren op de voorheen nog lege schalen voor ons. Terwijl wij allemaal aan ons eerste gerecht begonnen vertelde Slughorn ons over zijn vroegere jaren op Hogwarts toen hij Toverdranken gaf, en de leerlingen die allemaal hier in deze ruimte hadden gezeten, zoals wij nu. Toen we aan het dessert begonnen keerde Professor Slughorn zich tot Hermione.
'En wat doen jouw ouders voor werk in de dreuzel wereld?' wilde hij weten. Ik zag Hermione zich verslikken in haar hap ijs en ik merkte hoe ze een hulpeloze blik in mijn richting wierp.
'Ehm, ze zijn tandartsen. Ze hebben een eigen praktijk.' mompelde ze ongemakkelijk. Ik zag hoe de meeste om ons heen Hermione vreemd aanstaarden, op mij en Harry na.
'Oh, en wat houd dat in?' vroeg Professor Slughorn door, duidelijk geïnteresseerd.
'Ze verzorgen de gebitten van andere mensen.' legde Hermione uit.
'Fascinerend.' mompelde Slughorn verwonderd. Ik grinnikte zachtjes, net als Harry. Het was grappig om te zien hoe de meeste dit soort beroepen fascinerend vonden, terwijl wij er niets speciaals aan vonden. Sterker nog, de meeste van ons waren bang om naar de tandarts te moeten gaan.
'Is het gevaarlijk werk?' vroeg Slughorn toen.
Hermione begon ongemakkelijk met haar lepel te spelen. 'Nee, niet echt.' Ze dacht diep na.
'Ik vind het gevaarlijk.' zei ik plots. Alle aanwezigen keken nu naar mij. 'Altijd als ik daar op die stoel zit en de tandarts met allemaal haakjes en boren in mijn mond gaat zitten wordt ik toch echt wel angstig. Je stelt je mond eigenlijk open en bloot aan iemand die je ééns in het half jaar ziet en zij gaan met allerlei scherpe dingen in je mond zitten.'
'Fascinerend hoe jullie zo iemand vertrouwen.' mompelde Slughorn, duidelijk nog meer onder de indruk. Ik merkte nu hoe ook de andere iets meer onder de indruk leken van het beroep.
Hermione glimlachte dankbaar naar mij en ik glimlachte terug. 'En wat doen jouw ouders, Audrey?'
'Mijn vader werkt voor het Ministerie en mijn moeder werkt in een ziekenhuis.' vertelde ik.
'Werkt je vader voor het Ministerie? Van dreuzels?'
Ik knikte. 'Ja, hij is organiseert alle evenementen binnen in.'
'Geweldig!' Slughorn klonk ontzettend opgewekt. 'Misschien heb ik je vader wel eens gezien. Ik ben vaak in het Ministerie geweest. Het is uiteraard iets anders dan het Ministerie van Toverkunst, maar zeer fascinerend hoe dreuzels alles weten te regelen zonder enige magie.'
Ik glimlachte. 'Daar ben ik het volkomen met u eens.'