The orphan girl hoofdstuk 10

Helena zat op één van de zetels in de woonkamer met al de andere dwergen rond haar. Fili en Kili hadden haar uitgelegd wie wie was. Kili kwam juist met een tas hete thee binnen toen Thorin begon te zingen. Zijn stem was diep en zwaar. Helena hoorde een zweem van verdriet in zijn stem.

Far over the misty mountains cold.
To dungeons deep, and caverns old.
We must away,'ere break of day.

Balin begon mee te zingen..

To find our long forgotten gold.

Nu zongen al de dwergen mee. Allen in koor als één groep. Helena genoot en wou dat ze het liedje kende. Ze zou de tekst morgen wel vragen aan één van de dwergen. En voor de zoveelste keer op deze avond dacht ze aan Bard. Het ongeluk dat de dwergen en de inwoners van Dale was overkomen leek op elkaar.

The pines were roaring on the height.
The winds were moaning in the night.
The fire was red, it flaming spread.
The trees like torches blazed with light.

De dwergen en het meisje blijven een hele tijd stil. Tot Thorin de stilte verbrak.
“Iedereen! Maak het jezelf comfortabel en ga slapen. We staan morgen bij het krieken van de dag op!”

Helena liet de dwergen eerst een plaats zoeken. Ze nestelde zich uiteindelijk opgekruld in een zetel in de buurt van het vuur. Van de hele nacht sliep ze niet. Dat was ook onmogelijk met al die snurkende dwergen en hun geurtjes.
Uiteindelijk stond ze met een zucht recht, baande zich een weg tussen de snurkende dwergen en liep naar buiten. Opgelucht snoof ze de frisse lucht op. Na de hele nacht tussen de niet zo heel fris ruikende dwergen te zitten, was deze afwisseling heel welkom. De eerste vogels begonnen te fluiten. Helena wist daardoor dat het nog maar een uurtje zou duren eer de zon opkwam.
Ze opende de deur blijkbaar tegelijk met Thorin aan de binnenkant en verbaast keken ze elkaar aan.
“Kan jij de rest wakker maken? dan ga ik de pony’s en de paarden halen,” zei Thorin zodra hij over zijn verbazing heen was. Helena ging akkoord en stapte weer in de niet frisse geur van een stel mannelijke dwergen. Thorin had gezegd dat ze zachtjes aan moest doen dus tikte ze een van de dwergen op de schouder. Toen dat niet werkte gaf ze hem een duw. Toen ook dat niet werkte ging ze naar de keuken, vulde een emmer water en liep weer naar de dwergen…