The girl who cant be killed -5-

Dagen verstreken langzaam. Op school was het ook anders want Bonnie en Stephan ontweken me net alsof ik iets raar was geworden. Af en toe kreeg ik een sms van ze, dat ze druk bezig waren en geen extra aandacht op mij wouden vestigen. Er waren 2 weken voorbij gegaan nadat Stephan had belooft het op te lossen en langzaam begon de hoop me in de schoenen te zakken. Daarbij kwam dat Klaus mij ook niet met rust kon laten. Hij was er achter gekomen dat Stephan bij mij was geweest. Elke dag leek opnieuw een martelgang als ik Klaus zag. Het punt van instorten was dicht bij maar iets hield me bij elkaar. Ik wist dat Stephan bezig was om mij te helpen, iets in mij zie nog even door bijten. In deze lastige dagen leek me vader ook heel dicht bij me te zijn. Langzaam verstreken de dagen verder. Tot die ene dag op school. Langzaam liep ik het school gebouw in totdat Klaus mij ruw mee sleurt naar zijn auto “ik wil nu weten waar jij mee bezig bent!!” geschrokken keek ik Klaus aan en schoot toen zonder reden hard in de lach. Vreemd keek Klaus me aan “Wat is er zo grappig?” even keek ik hem scheef aan “niks eigenlijk! Maar dat jij je in hooft haalt dat ik iets achter je rug om doe vind ik nogal hilarisch!” ik zie woede plaats nemen in de ogen van klaus “ik ben niet gek Ashlene!!!” ik keek lachend naar me schoenen om Klaus niet nog bozer te maken toen ik gered werd door Bonnie. Die me mee trok even struikelde ik over me voeten en keek bezorgd om naar Klaus “niet omkijken!!” geschrokken keek ik Bonnie aan “Wat is er aan de hand?” vragend en bezorgd keek ik Bonnie aan “dat vertellen we je zo” “we?” vroeg ik vragend maar die vraag was overbodig toen ik Stephan zag staan met Elena,Caroline & Damon “gaat iemand me nog vertellen wat er is?” schuldig keek Stephan me aan “het spijt me!” van verbazing viel me mond open net voordat ik wat wou zeggen was Elena me voor “je geheim is veilig bij ons!” verbaads keek ik haar aan “wat denk je nou?? Dat iedereen ze mond kan houden? Ik had het nooit moeten vertellen en ik had al helemaal niet moeten komen!!!” woedend liep ik weg. Ik hoorde hoe Stephan achter me aan kwam gerend “Ash wacht!! Alsjeblieft!!” woedend draaiend ik me om “wachten op jou?? Ik dacht dat ik je kon vertrouwen maar ook jij blijkt me gewoon in de rug te steken!!” geschrokken keek Stephan me aan “het kon niet anders maar de spreuk is gelukt dat niemand er over kan praten” even keek ik Stephan raar aan “ooh dat moet het goed maken?” nee schudden Stephan nee “en daarbij komt Salvatore het kan altijd anders!” met die woorden liep ik weg. Waar ik Rebekah en kol tegen kwam die me raar aan keken “waar ging dat over?” voor ik kon na denken over wat ik wou zeggen en wat wou voorkomen om niet te zeggen rolde er al een zin over me lippen “ach Damon probeerde me te versieren en daar was ik niet van gediend en Stephan probeerde het voor um op te nemen!” verbaast van wat er net gebeurde hoorde ik iemand achter mij woedend weg rennen. Geschrokken keek ik om naar hoe Klaus, Damon greep “ik had gewaarschuwd je zou van haar afblijven” even zie ik Damon lachen “rustig Mikealson delen kan toch geen kwaad als jij er nog toch niks mee doet moet iemand het doen!” woedend rende ik er heen en trok met mijn volle kracht Klaus van Damon af “ben jij wel helemaal lekker? Ze zouden jou moeten opsluiten in een gesticht!!” met die woorden liep ik weg en liet de rest achter me en liep het school gebouw in en ging het lokaal in waar we na de bel les hebben. Langzaam druppelt iedereen binnen. Woedend zat ik op me stoel, ik zag in me ooghoek hoe Elena voorzichtig naast me kwam zitten “dit is mijn schuld” woest draaide ik me hooft om. Ik keek recht in de angstige ogen van Elena “ik dacht dat Stephan vreemd ging met Bonnie omdat ze zoveel tijd door brachten en mij overal buiten hielden!” ik voelde een stukje medelijden omhoog borrelen omdat ik wist dat het eigenlijk mijn eigen schuld was “het is al goed! Eigenlijk is het me eigen schuld ik nooit moeten komen!” ik voelde de ogen branden van de rest “waarom zou je weg blijven je bent nu thuis!” ik keek Caroline lief aan en ik hoorde hoe de rest instemde “we gaan je helpen” “wie gaan jullie helpen?” ik schrok van Rebekah en keek vragend naar de rest “om haar te helpen met uit zoeken wat ze wil met je arrogante broer” op het moment dat Caroline zei hoorde ik me in hooft wat ze zei om dit op te lossen. Vragend keek ik Bonnie aan die me een briefje gaf waarop stond :de spreuk werkt zo dat wij kunnen horen wat er gezegd word om niet te vertellen wat jou geheim is! Ps: het komt zelf niet uit als iemand ons zou compellen!!
lachend keek ik Bonnie aan en verscheurde ik het briefje en stopte ik het in me zak. Na school werd ik mee getrokken door Elijah “lang geleden Ash” en zucht verliet me mond “ja inderdaad lang geleden” een nep lach sierde me mond. We waren niet altijd de beste vrienden zeker niet als het om Klaus ging dus ik kon wel raden waar dit heen ging “je gaat eerlijk zijn tegen Klaus jij & ik weten allebij dat je liegt ergens over of moet ik je een handje helpen?” vreemd keek ik Elijah aan “waar heb jij het over? En waar over zou ik moeten liegen ? hoelang kennen jullie mij ookal weer” met die woorden rukte ik me arm los. Gelijk pakte Elijah me arm weer vast “je komt niet makkelijk van me af” en dat wist ik zelf ook maar al te goed! Voor ik het wist was ik bij Klaus thuis “aahh heeft me broer je iets te hard handig mee genomen” boos keek ik de beide broer’s aan “ach get lost!! Wat is het trouwens wat jullie willen?” lachend keek Klaus me aan “Ash dat weet je donders goed!!” ik schudde hard nee terwijl ik wist wat ie bedoelde “Ashlene jefferson!!” hoorde ik Elijah in me oor zeggen “lieverd wees gewoon eerlijk je ontloopt me!! Normaal hou ik wel van spelletjes maar niet van deze zeker niet als je beweerd dat Damon achter je aan zit” “heeft hij dat niet bevestigd lieverd?” kwam er sarcastisch uit me mond. Even was het stil totdat Rebekah met Kol “wat is hier aan de hand?” hoorde ik uit Rebekah haar mond komen “je lieve vriendintje houd iets achter!!” vreemd keek Rebekah me aan “en wat zou dat moeten zijn dan?? Ik weet alles” ik voelde een stuk opluchting door me lijf gaan want daar had zij een sterk punt.