Day 4

"Je moet de waterdruppel volgen" zei de engel tegen het meisje.
"Kom ik dan op de plek waar ik zo naar verlang?"
"Ja, je volgt de druppel en die leidt je naar de plek waar je rust zal vinden, de plek waar je degene die naar je verlangt op je wacht."
"Oke, bedankt" zei het meisje.

Ze zag de waterdruppel over het pad glijden richting de trap die ze net had gezien. De druppel gleed de eerste trede op, maar stopte, wachtend op het meisje die de druppel moest volgen. Langzaam zette ze haar rechtervoet op de trap gevolgd door haar linker. Ze keek om, zoekend naar de engel die ze net had gesproken, maar zag niks meer. Het grasveld waar ze net in stond was vervangen door een grote witte leegte.
"Hallo?" riep ze uit, maar het enige antwoord wat ze kreeg was haar eigen echo.

Het meisje draaide zich om en keek naar de trap die voor haar lag. De druppel was inmiddels op de tweede trede en wachtte weer totdat zij een stap zette. Weer tilde ze langzaam haar rechtervoet op om op de volgende trede te zetten, totdat ze haar naam hoorde in de verte.
"Emily!" ze herkende de stem, maar wist niet waarvan.
"Emily, asjeblieft word wakker."
Het meisje zette haar voet neer en draaide zich om. Opeens zag ze de twee blauwe ogen waar ze zo verliefd op was.
"Emily.. Ik hou van je."
Wat het meisje vervolgens zag was een wit plafond, felle lampen schenen naar haar en een luid piepend geluid was het enige wat ze nog hoorde. Ze probeerde zich om te draaien, maar bleek vast te liggen.
"Wat is er gebeurd?" vroeg het meisje.
"Emily. Je was bijna verdronken."