003
Charlotte Braun
“Kun je alsjeblieft ervoor zorgen dat dat geluid stopt.” “Sorry, daar kan ik niets aandoen.” “Jawel, kun je wel. Misschien moet je een andere auto kopen.” “Misschien moet je stoppen met zo te zeuren.” “Ik zeur helemaal niet!” Verdedigde hij zichzelf. Ik keek hem ongeloofwaardig aan. “Je kunt toch niet in zo’n auto rondrijden. Ik schaam me al kapot dat ik hierin zit.” Zei Justin zacht. Hij sloot zijn ogen. “Nou sorry hoor meneer, maar als jij gisteren je gewoon is rustig had gehouden en niet met mijn lingerie gooide, kon je nu nog in je bed liggen. Waarom the fack ga je eigenlijk met mijn lingerie gooien? Dan spoor je toch niet helemaal of wel dan. Alsjeblieft zeg, als ik de kans had kon je ik je wel vermoorden.” Hij gaapte ongeïnteresseerd terwijl ik mezelf boos aan het maken was. “Nee, maar jij had weer is eens geluk dat ik het voor je heb opgelost, en dat terwijl je dat helemaal niet hebt verdiend. Dankzij mij zal de paparazzi hier niet achterkomen en heb je niet nog meer problemen, dan die je al hebt. En wauw, ik snap echt niet waarom ik nog zo lief heb kunnen zijn voor jou en die stomme vriend van je. Echt waar, ik ben zo kwaad op jullie!” Hij grijnsde. “Het was wel geniaal, geef toe?” Mijn mond viel open van verbazing. Hoe durfde hij dat toch te zeggen? Hij wuifde het weg. “Waarom heb je ons eigenlijk nog geholpen dan?” vroeg hij verbaasd. “Omdat ik een nieuwe auto nodig heb!” riep ik geïrriteerd. Hij grinnikte kort. “Tja, dat snap ik wel met zo’n ding. Maar dan kun je beter ander werk gaan zoeken in plaats van mij in de gaten houden.” “Uh nee, want ik heb jou volledig onder controle.” “Dat is helemaal niet waar!” “Jawel, je zit nu toch langs me, in mijn auto.” Hij rolde met zijn ogen. “Waar neem je me eigenlijk mee naartoe?” Ik begon te grijnzen. “Naar de lingeriezaak natuurlijk! Aangezien je al mijn ondergoed met plezier hebt rondgestrooid, heb ik nu niets meer. En het is al helemaal fijn dat jij alles gaat betalen.” Zei ik en gaf hem een klopje op zijn linkerschouder. Nee, hier kon hij niet meer onder uitkomen, want hij wist zelf dat dit alles zijn schuld was. Heerlijk.
~~~
Haha, bedankt mijn twee abo's! *duimpje omhoog*
“Kun je alsjeblieft ervoor zorgen dat dat geluid stopt.” “Sorry, daar kan ik niets aandoen.” “Jawel, kun je wel. Misschien moet je een andere auto kopen.” “Misschien moet je stoppen met zo te zeuren.” “Ik zeur helemaal niet!” Verdedigde hij zichzelf. Ik keek hem ongeloofwaardig aan. “Je kunt toch niet in zo’n auto rondrijden. Ik schaam me al kapot dat ik hierin zit.” Zei Justin zacht. Hij sloot zijn ogen. “Nou sorry hoor meneer, maar als jij gisteren je gewoon is rustig had gehouden en niet met mijn lingerie gooide, kon je nu nog in je bed liggen. Waarom the fack ga je eigenlijk met mijn lingerie gooien? Dan spoor je toch niet helemaal of wel dan. Alsjeblieft zeg, als ik de kans had kon je ik je wel vermoorden.” Hij gaapte ongeïnteresseerd terwijl ik mezelf boos aan het maken was. “Nee, maar jij had weer is eens geluk dat ik het voor je heb opgelost, en dat terwijl je dat helemaal niet hebt verdiend. Dankzij mij zal de paparazzi hier niet achterkomen en heb je niet nog meer problemen, dan die je al hebt. En wauw, ik snap echt niet waarom ik nog zo lief heb kunnen zijn voor jou en die stomme vriend van je. Echt waar, ik ben zo kwaad op jullie!” Hij grijnsde. “Het was wel geniaal, geef toe?” Mijn mond viel open van verbazing. Hoe durfde hij dat toch te zeggen? Hij wuifde het weg. “Waarom heb je ons eigenlijk nog geholpen dan?” vroeg hij verbaasd. “Omdat ik een nieuwe auto nodig heb!” riep ik geïrriteerd. Hij grinnikte kort. “Tja, dat snap ik wel met zo’n ding. Maar dan kun je beter ander werk gaan zoeken in plaats van mij in de gaten houden.” “Uh nee, want ik heb jou volledig onder controle.” “Dat is helemaal niet waar!” “Jawel, je zit nu toch langs me, in mijn auto.” Hij rolde met zijn ogen. “Waar neem je me eigenlijk mee naartoe?” Ik begon te grijnzen. “Naar de lingeriezaak natuurlijk! Aangezien je al mijn ondergoed met plezier hebt rondgestrooid, heb ik nu niets meer. En het is al helemaal fijn dat jij alles gaat betalen.” Zei ik en gaf hem een klopje op zijn linkerschouder. Nee, hier kon hij niet meer onder uitkomen, want hij wist zelf dat dit alles zijn schuld was. Heerlijk.
~~~
Haha, bedankt mijn twee abo's! *duimpje omhoog*
Reageer (1)
hihihi karmaaa!
1 decennium geleden