001
Charlotte Braun
Uitgeput liet ik me vallen op een stoel. Ik zuchtte vermoeid en richtte mijn blik op de opnameset. Meneer Bieber werd openhartig ontvangen door de precentatrice van de show. “Ik ben zo blij dat ik hier mag zijn vanavond.” Zei de glimlachende jongen. De precentatrice, Janine volgens mij, glimlachte bloosend. Ik zuchtte en rolde mijn ogen. “Daar leek het anders niet op.” Mompelde ik zacht tegen mezelf. Een paar uur geleden was hij nog zo eigenwijs als wat. Ik had er twee uur over gedaan om meneer de arrogante popster hier te krijgen. Nog steeds vroeg ik me af waarom ik in vredesnaam het aanbod van Scooter had aangenomen. ‘Luister Charlotte, ik heb je hulp nodig. Ik ga binnenkort twee weken op vakantie met Yael. Alleen ik kan Justin niet helemaal alleen laten. Wil jij op Justin letten?’ Ik had met mijn domme kop ja gezegd, eigenlijk ook alleen maar omdat Scooter me beloofd had, dat ik een auto van hem kreeg. En ja, wie wil er nu geen auto krijgen? Juist ja, dat dacht ik ook.
“Nee, alles gaat prima.” Glimlachtte ik. “Weet je het zeker?” vroeg Scooter voor de zekerheid. “Ja hoor!” Ik keek verbaasd op toen ik een jongen voorbij zag rennen, het was Khalil, een vriend van Justin. “Scott, ik moet ophangen.” Ik drukte mijn Iphone uit en borg hem op. Verbaasd keek ik naar Khalil, die op dat moment het podium op rende. Hij fluisterde iets in Justin’s oor. Justin kreeg een grijns op zijn gezicht. “Ik heb een cadeautje voor al mijn beliebers, die vanavond hier aanwezig zijn.” Meldde Justin. Er werden twee grote kartonnen dozen naar binnen gebracht. Khalil en Justin pakte allebei een doos. De jongens maakten allebei de doos open, telde tot drie en gooide alle inhoud de zaal in. “WAT?!” riep ik toen ik zag dat het niet gewone normale spullen waren. Nee, de bh’s en slipjes vlogen de zaal rond. Ik stond, net zoals iedereen met open mond te kijken. Nog verbaasder werd ik toen ik het ondergoed herkende. Wacht is even... “BIEBER! WAT HEB JE GEDAAN MET MIJN SPULLEN!” Grijnzend keek het tweetal mijn kant op, niet snel daarna begonnen ze te rennen... weg waren ze.
Uitgeput liet ik me vallen op een stoel. Ik zuchtte vermoeid en richtte mijn blik op de opnameset. Meneer Bieber werd openhartig ontvangen door de precentatrice van de show. “Ik ben zo blij dat ik hier mag zijn vanavond.” Zei de glimlachende jongen. De precentatrice, Janine volgens mij, glimlachte bloosend. Ik zuchtte en rolde mijn ogen. “Daar leek het anders niet op.” Mompelde ik zacht tegen mezelf. Een paar uur geleden was hij nog zo eigenwijs als wat. Ik had er twee uur over gedaan om meneer de arrogante popster hier te krijgen. Nog steeds vroeg ik me af waarom ik in vredesnaam het aanbod van Scooter had aangenomen. ‘Luister Charlotte, ik heb je hulp nodig. Ik ga binnenkort twee weken op vakantie met Yael. Alleen ik kan Justin niet helemaal alleen laten. Wil jij op Justin letten?’ Ik had met mijn domme kop ja gezegd, eigenlijk ook alleen maar omdat Scooter me beloofd had, dat ik een auto van hem kreeg. En ja, wie wil er nu geen auto krijgen? Juist ja, dat dacht ik ook.
“Nee, alles gaat prima.” Glimlachtte ik. “Weet je het zeker?” vroeg Scooter voor de zekerheid. “Ja hoor!” Ik keek verbaasd op toen ik een jongen voorbij zag rennen, het was Khalil, een vriend van Justin. “Scott, ik moet ophangen.” Ik drukte mijn Iphone uit en borg hem op. Verbaasd keek ik naar Khalil, die op dat moment het podium op rende. Hij fluisterde iets in Justin’s oor. Justin kreeg een grijns op zijn gezicht. “Ik heb een cadeautje voor al mijn beliebers, die vanavond hier aanwezig zijn.” Meldde Justin. Er werden twee grote kartonnen dozen naar binnen gebracht. Khalil en Justin pakte allebei een doos. De jongens maakten allebei de doos open, telde tot drie en gooide alle inhoud de zaal in. “WAT?!” riep ik toen ik zag dat het niet gewone normale spullen waren. Nee, de bh’s en slipjes vlogen de zaal rond. Ik stond, net zoals iedereen met open mond te kijken. Nog verbaasder werd ik toen ik het ondergoed herkende. Wacht is even... “BIEBER! WAT HEB JE GEDAAN MET MIJN SPULLEN!” Grijnzend keek het tweetal mijn kant op, niet snel daarna begonnen ze te rennen... weg waren ze.
Reageer (3)
ge-wel-dig
1 decennium geledenGekke Justin
Leuk geschreven!
1 decennium geledenJustin is echt een kleine etter ahha
1 decennium geleden