15.

'Je moeder was een lieve vrouw.' Anderling zet haar bril af, en ik leg mijn ene been nerveus over het andere heen, terwijl ik aan mijn nagels pulk.
'Ik heb nog net geen les aan haar gegeven, maar ze hield contact met Professor Perkamentus en ik heb haar een paar keer mogen spreken. Haar dood heeft hem en mij erg getroffen, en aangezien Professor Slakhoorn het nog niet wist moet het een schok zijn voor hem' Ik knik.
'En mijn vader? Weet u hoe hij heet?' Het duurt maar heel eventjes. Een milliseconde van een miliseconde. Maar ik zag het. Ik zag de twijfel in haar ogen. Waarvoor? Twijfel om mij de naam van mijn vader te vertellen?
'Zijn naam is Tom, ik ben zijn achternaam vergeten. En is het niet al een beetje laat voor jou om in de gangen rond te zwerven?' Huh?
'Eh ja, excuseert u mij. Ik ga naar de leerlingenkamer, bedankt voor ehm.. bedankt.' Ik loop weg zonder nog naar haar te kijken. Tom, Tom is zo'n normale naam.. Was hij een nerd? Professor Anderling praatte over hem in de tegenwoordige tijd, dus dan moet hij nog leven toch? Ik loop de leerlingenkamer in, en ik voel de blikken op me branden. Ik heb met Jessica aan de tafel in de hoek afgesproken om huiswerk te maken. Maar als ik ga zitten hoor ik de meisjes op de bak fluisteren en naar mij kijken.
Ik zucht geïrriteerd.
'Kan ik jullie ergens mee helpen?!' Ik klink verassen hard. De meisjes schudden hun hoofd angstig, en ik rol met mijn ogen.
'Houd jullie ogen dan maar gericht op je huiswerk kleutertjes!' Zegt Jessica onverwachts, en aait over een van hun hoofden. Ik gier van het lachen, en ze komt bij me zitten.
'Zo doe je dat, je wordt al harder!' We maken samen ons huiswerk, en niemand waagt het meer om naar ons te staren.
'Jess?'
'Ja?' Ze kijkt op.
'Stel dat je alleen iemand zijn voornaam weet, maar je weet wel dat hij hier op school heeft gezeten en ongeveer wanneer. Kan je diegene dan nog achterhalen?'
Ze fronst en denkt diep na.
'Eh, ja! De jaarboeken, die hielden ze ooit nog bij. Nu doen ze het niet meer, maar ik neem aan dat het een ouder iemand is?' Ik knik.
'Dan kun je de jaarboeken doorkijken, ze liggen in de bibliotheek ergens.' Ze maakt een wuifgebaar met haar hand.
Oké. dus dat wordt mijn missie van morgen.

Ik kan niet wachten tot na het ontbijt, en loop direct naar de bibiotheek. Oké, misschien wil ik Draco gewoon niet zien. En Jason, en alle andere mensen die me niet mogen. Ik loop naar binnen, en ben verrast met hoe stil het is. Ik ga naar de vrouw achter de balie en vraag naar de jaarboeken die helemaal achterin blijken te staan. Hijgend pak ik het jaarboek van het jaar dat mijn moeder op school zat. 'Nisrina Buckater.' Ik vind haar heel snel, en ze glimlacht me toe als een blije zeventienjarig meisje. Ik begin verder te zoeken naar een Tom, maar het is op alfabetische volgorde van de achternamen dus het is vrijwel onmogelijk. Ik leen het boek, en die van het jaar daarvoor. Mijn tas voelt gelijk twintig kilo zwaarder aan. Mijn eerste twee uur vrij gaan op aan het zoeken naar Tom. Waarom zoek ik eigenlijk zo intensief naar hem? Mijn moeder heeft me nooit meer verteld dan dat hij ons verlaten heeft voordat ik werd geboren. Ik vind er maar eentje, en hij is blond. Niet mijn vader dus.

Met toverdranken ga ik alleen zitten, achteraan de klas. Ik ontwijk Draco die vooraan de klas zit. Maar na een paar seconden draait hij zich om, en kijken we elkaar even aan. Hij staat op, loopt naar mij toe en gaat naast me zitten.
'Luister..'
'Oké klas, open jullie boeken op pagina 255 en vertel me wat wat van cruciaal belang is bij het brouwen van een vergetelheidsdrankje!' Hermelien steekt haar vinger op, en Draco richt zich weer op mij.
'Het spijt me voor hoe ik me gisteren gedroeg, ik wou het eerder zeggen maar je was nergens te bekennen? Waar was je tijdens het ontbijt?' Ik kijk hem niet aan, en doe alsof ik hem niet hoor. Hij legt zijn hand op dat van mij, en ik kijk op.
'Beloof je niet meer te vechten?' Hij knikt voorzichtig, en ik weet dat hij het meent. Hij zal het proberen.
'Oké dan.' Hij glimlacht opgelucht. Ik geef hem voorzichtig een kusje op zijn wang.
'Meneer Malfidus, ik weet hoe moeilijk het is om met mooie vrouwen om te gaan..' Draco lacht minachtend naar Slakhoorn.
'Maar als u nu niet uw best doet, zal niemand u later willen. Dus ik adviseer u om goed op te letten!' Draco knikt en Slakhoorn gaat verder met zijn les.
We beginnen allebei te lachen.
'Jij kuste mij.' lacht hij. Ik knik en leg mijn hoofd op zijn schouder, maar mijn lach verdwijnt langzaam als ik Harry vanaf de andere kant van het lokaal naar ons zie kijken. Zijn blik is niet echt te peilen, en ik wend mijn blik snel af.