13.

Dag drie op Zweinstein hoge school voor hekserij en hocus pocus. Mijn derde dag, maar het voelt alsof ik hier al maanden zit. Ik heb gisteravond de hele avond in de boeken van Hermelien gesnuffeld. Als ik ooit kinderen krijg, zullen ze niet beïnvloed zijn door mijn krachten. Dat is dan ook het enige echt positieve nieuws. Dat kinderen krijgen lastiger is heb ik ergens ver weg in mijn gedachten weg gepropt. Kinderen krijgen is altijd al een droom van mij geweest, al zo lang ik mij kan herinneren. Mijn gedachten gaan naar Draco en ik stel me voor dat we samen kinderen hebben. Die gedachte geeft me een gevoel van blijheid, maar ook angst.
Vermoeid ga ik aan de Griffoendor tafel zitten, en scan met mijn ogen langs de Zwadderich tafel. Ach Draco, waarom kijk je altijd alsof je een moord aan het plotten bent? Ook nu kijk hij strak naar beneden, alsof hij iets heel fascinerends ziet. Het meisje met het bruine haar, Patty Park, zit naast hem en praat de hele tijd. Naast haar zit weer een donkere jongen, die ik erop betrap terwijl hij naar me aan het staren is. Snel kijk ik weg, en in de verte zie ik Harry, Ron en Hermelien mijn kant op lopen. Oh jee, nu komt het. Moet ik het zeggen of heeft Hermelien dat al gedaan? Maar ze weten het al, want Ron is de eerste die erover begint.
‘Ik had gelijk.’ Grijnst hij, terwijl hij zijn muesli naar binnen werkt.
‘Ik wist dat jij en Harry iets met elkaar te maken hebben.’ Harry en ik kijken elkaar even aan, en ik bloos. Van ons vieren kunnen wij tweeën het minst goed met elkaar omgaan. We zijn allebei stil bij nieuwe mensen, en we laten niet veel los. Dat maakt het moeilijk om hem beter te leren kennen. Met Ron daarentegen kan ik heel goed lachen, en Hermelien is een echte lieverd als ze niet in de klas zit. Maar Harry.. Oh waarom moet hij het nou net zijn? En waarschijnlijk denkt hij dat ook van mij.
‘Jasmine Buckater?’ Ik draai me om naar een eerstejaars jongetje die me een briefje overhandigt.
‘Bedankt.’ Zeg ik als ik de inhoud lees.

Jasmine, ik zou je vanavond na je huiswerkuur graag in mijn kantoor zien. We hebben nog wat dingen te bespreken. Het wachtwoord is ‘Lemon Drop.’ Ik kijk ernaar uit je te zien.

Albus Perkamtus.


Eerlijk gezegd kijk ik er ook naar uit, want tot nu toe ben ik zelf bezig geweest met informatie bij elkaar sprokkelen. Perkamentus weet precies wat hij zegt, en hij kan me misschien zelfs wel meer vertellen over het gedoe met kinderen krijgen. Of is dat te beschamend om te vragen?
Ik sta op, en begin richting de uitgang te lopen. Ik heb nu een blokuur fabeldieren van Hagrid wiens hond mij en Draco gisteren onderbrak. Ik denk nog maar een seconde aan hem, of ik hoor hem me opeens roepen. Ik draai me om, en glimlach als ik hem zie aanhollen. Zijn haar zit door de war, en het ziet er ongelofelijk sexy uit. ‘Negeer je me? Ik loop je al vanaf de eetzaal achterna, en ik riep je..’ Hij kijkt geïrriteerd, en ik frons.
‘Nee, eerlijk gezegd heb ik je niet eens gehoord. Hoezo dan? Heb je iets belangrijks te melden?’ Ik heb meteen spijt van mijn woorden, als ik zie hoe boos Draco wordt.
‘Ik moest van Slakhoorn iets tegen je zeggen, maar ga dat zelf maar vragen als je zo graag alleen wilt zijn. Dag Jasmine.’ Hij draait zich om, en beent weg. Ik kijk hem verbaasd na. Holy shit, we hebben nog niet eens een dag een relatie of ik maak al ruzie. De rest van de dag ben ik chagrijnig. Zelfs als er tijdens het avondeten oesters op de tafel staan, wat me doet denken aan Frankrijk. Zo meteen heb ik het huiswerk uur, en daarna moet ik naar Perkamentus.. Ik zal Draco niet meer zien voor morgen, en die gedachte zorgt ervoor dat ik mijn haren uit mijn hoofd wil trekken. Verdorie, ik en mijn grote mond.
‘Hey’ Ik kijk op naar Jason, die naast me is komen zitten.
‘Hi’ glimlach ik terug.
‘Hey ehm, ik wou je iets vragen eigenlijk.. Kijk we hebben een feestje, of in ieder geval Slakhoorn, voor leerlingen die hij bijzonder vindt. Jij bent natuurlijk uitgenodigd.’ Ik glimlach ongemakkelijk.
‘En ik ook. Dus ik dacht.. Waarom gaan we niet samen?’ Hij glimlacht zenuwachtig.
‘Wauw, ehm Jason dat is lief van je. Maar ik eh, ga al een soort van met iemand.’ Dit is gelogen natuurlijk, maar ik hoop dat Draco met me mee wil. Dit is natuurlijk wat hij wou zeggen vanochtend.
Jason’s mond verstrakt en hij kijkt me met een frons aan.
‘Wie als ik vragen mag?’ Ik schuifel een beetje heen en weer.
‘Ehh, Draco.. Draco Malfidus.’ Jason’s blik is opeens geamuseerd.
‘Zie ik er dom uit Jasmine?’ Ik kijk weg, hij heeft me door. Maar dan legt hij zijn vinger op mijn kin en dwingt me hem aan te kijken.
‘Ik weet dat Malfidus niet is uitgenodigd, en ik had eigenlijk verwacht dat het gedoe tussen jullie twee maar een roddel was. Waarom hem Jasmine? Wat heeft hij wat ik niet heb?’ Hij heeft ondertussen zijn hand op mijn wang gelegd, en streelt langs mijn kaak met zijn duim. Een rilling loopt over mijn rug.
‘Als ik iemand mee mag nemen, is het Draco. Je vind maar iemand anders, dag Jason.’ Ik sta op, en schrik me een hoedje als ik recht voor Draco sta.
‘Hey schatje’ zegt hij op zo’n droge manier dat ik bijna lach. Maar ik kijk verstrakt van hem, naar Jason, die elkaar nu aanstaren. Jason’s blik is geamuseerd en die van Draco is.. Nou ja, misschien net iets meer dan woede.
‘Luister mudblood’ zegt hij scherp ‘Als je nog één keer met je poten aan haar komt, vermoord ik je.’ Zijn stem klinkt duister, en ik kijk met grote ogen toe.
‘Draco’ zeg ik zacht terwijl ik zijn hand pak (Jason’s blik vangt het op, waarna hij weer naar Draco kijkt)
‘Laten we gaan, alsjeblieft..’ Ik ben bang,. Bang dat Draco zijn woorden meent, want als dat het geval is kan Jason niet tegen hem op.
‘Daar is jouw familie wel bekend mee of niet?’ Jason staat op, en zelfs ik merk de sfeer veranderen. Mensen stoppen met praten, en iedereen kijkt naar de twee jongens die elkaar dreigend aankijken. Het duurt maar één milliseconde voordat Draco reageert en ik zie het. Ik zie het verdriet in zijn ogen, vlak voordat het weer verandert in woede en ze elkaar opeens aanvallen. Ik wil iets doen, eerlijk waar. Maar er komt alleen een schrille gil uit mijn mond, voordat ik probeer Draco van Jason af te krijgen. Ik zie bloed, en ik ben doodsbang dat Draco iets overkomt. Draco heeft niet door dat ik het ben die zijn arm vastpakt, en met een enorme kracht voel ik hoe ik wordt weggeduwd. Ik voel iets hards en scherps door mijn hoofd gaan, en knijp met mijn ogen. Auch, dat doet pijn. Ik grijp met mijn hand naar mijn hoofd, en struikel omhoog. Ik hoor ergens naast me Jessica verschrikt vragen of het wel gaat, en ook Ron’s stem. Hij is ook degen die me omhoog heeft geholpen. Draco en Jason liggen nog steeds op elkaar, en mijn gevoel van realiteit is weg. Alsof ik in een film zie hoe er bloed uit Jason’s neus stroomt, en Draco’s moordlustige ogen. Ze roepen allerlei scheldwoorden naar elkaar en eindelijk, komt er Godzijdank iemand tussen, en ik zie dat het Sneep is. Woedend trekt hij ze allebei omhoog.
‘Mijn, kantoor, nu.’ Bij elk woord wijst hij naar een van ons drieën. Draco, Jason en ik. Ik voel iets warms in mijn hals. Draco en Jason kijken elkaar nog nahijgend aan, nog steeds even boos als net.
‘NU!’ Iedereen schrikt van Sneep zijn stem, en ik kijk om me heen. Iedereen heeft zich om ons heen verzameld en ik voel me duizelig.
Dit is afschuwelijk.