Part 2

Pov. Nils

Nadat ik de hele dag de huilende Sarah heb getroost te hebben, zat ik weer piekerend op de bank. Ik maak me echt zorgen om Sarah, sinds haar vader, heeft er geen enkele glimlach meer op haar gezicht gestaan, ze was of aan het huilen, of ze was diep in gedachten, na aan het denken over haar vader. Ik hoorde iemand de trap af lopen, en ik keek op. Stijn kwam naast me zitten en keek me bezorgt aan. 'Je maakt het zorgen he' is het enigste wat hij tegen me zegt, voordat hij me in een knuffel trekt. In de armen van mijn broer voel ik dat er voorzichtig een traan over me wang loopt. Ik knik tegen Stijn's borst aan, en daarna volgen er meer tranen. Ik voel de grip om me versterken. En zo zit ik een tijdje snikkend in de armen van me grootte broer. Naast me voel ik bank weer inzakken, en ik voel dat iemand me van Stijn over neemt. Ik ruik de geur van me moeder. En meer tranen volgen, meer, en meer. Op dit moment heb ik het gevoel dat ze nooit meer stoppen.

Na dat ik een tijdje met me broer en moeder gepraat heb, ga ik naar me kamer. Avondeten?, nee op dit moment krijg ik niks door me keel. Ik wissel me trui, en spijkerbroek om voor en joggingbroek, en een t-shirtje, kruip onder de dekens. En nadat ik nog een tijdje heb nagedacht over hoe ik Sarah ga helpen, val ik in een droomloze slaap.