Black owl

Het was een grote zwarte uil. Het enige wat Severus uit kon brengen was een zacht 'wauw'. ''Vindt je hem niet prachtig?'' riep zijn moeder blij uit, ''Elke toekomstige scholier wil een uil, ze zijn zo handig..." Zijn moeder keek naar hem. "Hij is prachtig'' zei hij, en hij gaf zijn vader en moeder een knuffel. ''En nu nog een stuk taart!'' Riep hij, terwijl hij zich los maakte uit de omhelzing. Dit was de beste verjaardag ooit, ook al was hij een dagje later.
De ochtend ging voorbij en het werd middag. Hij dacht aan wat hij zich 's nachts had voorgenomen. Lily. Snel ging hij naar de deur. Hij pakte zijn jas en haastte zich naar het buurtspeeltuintje. Daar zag hij niemand. Hij ging op een bankje zitten en wachtte. Na minstens een uur zag hij iemand aankomen. Hij stond snel op. Maar het was Lily niet. Hij ging weer zitten. En weer wachtte hij een hele tijd. Toen, eindelijk, zag hij een roodharige gestalte. Rustig bleef hij wachten. Als hij zich weer verstopte zou ze misschien weer schrikken en wegrennen. Lily liep het speeltuintje in en ging op een schommel zitten met haar rug naar hem toe. Na weer een tijdje wachten kwam er nog iemand aan. Het was Petunia. Hij moest nu iets doen, voordat zij er was. Ze zou vast Lily waarschuwen dat hij een gevaarlijke gek was. Snel liep hij naar Lily toe. ''Lily'' Lily draaide zich om "Jij weer? Wat moet je toch van me?'' ''Ik wil je iets zeggen, maar dat kan niet als zij erbij is.'' En hij wees naar Petunia, die steeds dichterbij kwam. ''Zij vindt ook dat jij raar bent.'' Severus keek haar smekend aan. ''Alsjeblieft kom met me mee.'' ''Oke, maar als het waagt iets te doen...'' Samen rende ze een bosje achter het speeltuintje in. Lily ging zitten. ''Zo, wat wilde je me vertellen?'' ''Dat wat ik gister zei, dat je een heks bent, dat is waar, ik ben een tovenaar.'' Lily keek hem ongelovig aan. ''Dus dat wilde je mee vertellen? Onzin over dat ik een heks ben?'' ''Nee wacht nou'.'' zei hij ''Het is echt waar, denk eens na, al die dingen die je kan...'' Lily trok een bedenkelijk gezicht. ''Maar, dat kan toch niet, heksen en tovenaars bestaan toch niet?'' Ze keek een beetje bang. ''Voor dreuzels, mensen die niet kunnen toveren, niet nee, maar voor ons...Wij zijn zelf heksen en tovenaars.'' ''Maar ze zeggen toch dat heksen gevaarlijk zijn dat ze een wrattenkop hebben, en een toverketel, waarin ze toverdrankjes brouwen...'' ''Dat is allemaal lariekoek wat de dreuzels verzinnen. In het echt zijn ze ook gewoon mensen, met een gewoon huis, een gewoon gezin, kortom, een gewoon leven.'' Maar, stel dat ik een heks ben, hoe leer ik al die toverdingen dan?'' ''Er is een toverschool, Zweinstein genaamd. Waarschijnlijk krijg je voor de zomervakantie een brief waarin staat wat je allemaal moet hebben en waar de school is.'' Vertel nog eens wat over de toverwereld.'' Zei Lily. ''Nou, je mag niet toveren in de vakanties als je thuis bent, dan wordt je van school gestuurd, en er is een tovenaars gevangenis, Azkaban, die wordt bewaakt door Dementors...'' ''Wat zijn Dementors?'' Onderbrak Lily hem. ''Dementors zijn wezens gehuld in een lange mantel. Ze zuigen alle geluk uit je weg, en laten je je ergste herinnering opnieuw beleven.'' Lily keek hem bang aan. ''Daar kom jij heus nooit terecht hoor,'' Stelde Severus Lily gerust ''Daar ben je veel te lief voor.'' Hij bloosde. ''Aha!'' hoorden ze opeens een stem roepen. Petunia sprong uit de bosjes. ''Zat jij ons de hele tijd te bespieden?'' Vroeg Severus kwaad. Petunia negeerde hem. ''Kom mee Lily, die jongen verteld allemaal onzin.'' Severus sprong boos op. ''Nee het is waar! Ik vertel onzin!'' ''Luister maar niet naar hem Lily, hij is een beetje...'' Ze kwamen er nooit achter wat hij was want op dat moment viel er een tak op Petunia's hoofd. ''Au!'' Schreeuwde ze, en ze rende hard weg. ''Dat deed jij hè?!'' Vroeg Lily boos. ''Ze verdiende het! Ik spreek geen onzin!'' Maar Lily was al weggerend...