01. prologue

Het was pauze. Ik ging in de aula zitten en pakte mijn eten. Ik zette mijn muziek wat harder ander hoorde ik het niet, het was altijd zo'n herrie in de aula... Ondertussen dat ik mijn broodje at was ik verzonken in mijn gedachten. En toen begon het weer: een jongen die een eindje van me vandaan zat moest weer een rotopmerking maken. 'Hey! Ga je op vakantie ofzo? zo'n grote tas!'. Ik probeerde het te negeren en zette mijn muziek nog wat harder, maar ik wist gewoon dat hij door bleef grappen.
Dit was al zo vaak eerder gebeurd. Ze maakten dan de raarste opmerkingen. En het begon allemaal met dat "luizen eter". Ik bedoel, hoe kom je daarop?! Ik heb niet eens luizen, laat staan dat ik ze eet!
Anyway, een paar meiden uit de klas kwamen bij mij zitten en merkten dat die jongen mij aan het pesten was. Ik hoorde ze niet want mijn muziek stond erg hard. Duizenden vragen tolden om mijn hoofd, Toen had ik het gehad, dit werd te veel. Of het door de klasgenoten of door de jongen kwam weet ik niet, maar ik werd boos. Heel boos. Ik fluisterde een keer 'I need to kill...' en stond op, pakte mijn tas en liep weg zonder iets te zeggen.
Driftig liep ik rond, op zoek naar een rustige plek waar ik even mijzelf kon zijn. Even uitlaten. Maar nergens kon ik die vinden. Uiteindelijk vond ik een leeg tafeltje en smeed mijn tekenboekje erop. trillend van woedde griste ik een potlood uit mijn etui en begon te tekenen.
Ik tekende een wolf. Met haar kop naar beneden en vele rimpels in haar snuit. Daarna haar tanden; Grouw en ontbloot. Bij haar ene oog tekende ik een traan. Uit haar poten kwamen scherpe nagels en daarna tekende ik haar staart; recht om hoog, of als in wolven taal: ik ben BOOS! Als laatste tekende ik haar "markings". Zoals normaal blauw, met een blauwe ruit op haar kop. om het af te werken een mooie speciale ketting, in de vorm van de ruit op de wolf haar kop.
Toen opeens merkte ik dat de conciërge naast me stond. Ik trilde nog steeds en liep weer weg. Terwijl ik 'ik kan ook nergens even rust vinden!' dacht, ging ik staan bij een ander tafeltje. Een meisje uit de klas probeerde met met te praten maar ik draaide me telkens om. Ik probeerde me in te houden om een grote mond op te zetten tegen haar. Dit bleef een tijdje doorgaan totdat een mevrouw mij meenam naar het zorg lokaal. Na een tijdje praten zei de mevrouw daar dat ik naar het Backup-lokaal moest gaan.
Dus ik liep naar boven en kwam bij de trap mijn mentor tegen. Nadat ik met haar een tijdje gesproken had en rustiger geworden was, hadden we afgesproken dat ik weer normaal naar de les zou gaan en mee deed omdat ik toch na dat uur uit was. Aangezien we mochten leren voor een toets die eraan kwam, en ik m'n aandacht er toch niet bij kon houden ging ik maar verder met de tekening op mijn laptop. De les verliep gelukkig goed, maar bij de kluisjes werd ik geduwd en kon ik me niet meer inhouden.
Hoe het gegaan was weet ik niet precies meer maar ik de die gast die mij duwde eindigden uit in een gevecht. Hier en daar kon ik mooi mijn zelfverdediging trucjes gebruiken om mij los te komen. Op het laats sloeg die gast mij op mijn wang en liep weg.
Met een knallende wang pakte ik mijn spullen en rende de school uit. Ik pakte mijn fiets en reed huilend naar huis.
Ik wil even zeggen ik ben geen moetje, en als ik langer had door moeten vechten had ik blijven staan. Maar ik heb ook al andere hele moeilijke dingen mee moeten maken. Daarom was dit alles ook zo hard voor mij.
Op weg naar huis kwam ik mijn moeder tegen en die is samen met mij naar school gefietst om dit aan de conciërge te vertellen. zij zouden de camara beelden bekijken en die jongen straf geven.
~~~~
Nadat ik thuis was ging ik naar mijn kamer. Ik ging op bed liggen en sloot mijn ogen. Ik creëerde een nieuwe wereld, vol wolven. Met een water-wolf als prinses; Wyta.
Maar wat ik niet wist, was dat mijn fantasie zich waar maakte in een ander dementie.