H 1 Rhai

Het was een donkere maar zwijgzame avond, waarbij de flitsen het huis verlichte. Regen viel als dikke spetters naar beneden en brachten het stukje land onderwater. De bladeren die aan de bomen hingen, waaide zowat weg door de harde wind.
De man die onderdak zocht, bracht zijn rust in een van de logeerkamers van het enorme huis. Hij had al uren geen oog dicht gedaan en als er een harde klap van de onweer het huis deed trillen, kwam hij weer overeind in bed.
De man stapte voorzichtig uit bed en keek onzeker om zich heen. Hij was blij dat hij hier mocht overnachten voor de storm, maar hij had niet gedacht hoe spookachtig dit huis zou zijn.
Hij liep naar de deur en opende die voorzichtig zodat het niet zou piepen net als voorheen toen hij hier net kwam.
'Ik zou dat maar niet doen als ik jou was,' zei een donkere stem door de kamer achter de man. De man draaide zich een aantal malen om, maar kon niet vinden wie het zei.
'Ik wil mijn luch niet laten gaan, dat zou zonde zijn toch?' sprak de stem weer dit keer duidelijk vanaf het bed. De man wilde wat zeggen, maar er kwam geen geluid uit.
Enkel wat gehoest.
'Tik Tok, antwoord je nog of zeik je in je broek net zoals die ander,' sprak de stem die nog vrij jong was en uiteindelijk door een flits zag de man de siluet van een gedaante die op bed zat.
De man voelde angst over mijn lichaam glijden en wilde ervandoor gaan, maar hij werd tegengehouden doordat de deur sloot. Langzaam stapte de man de kamer in en schraapte al zijn moed bij elkaar.
'Kom tevoorschijn,' riep hij.
'Dat is niet echt aardig wat je nu zegt, je bent door ons uitgenodig om de nacht door te brengen en dan is het niet beleefd om er vandoor te gaan.'de stem had zich verplaatst precies achter de man.
De man bevror doordat er zacht in zijn oor geblazen werd. Twee handen grepen hem bij de mond, nog voor hij wilde schreeuwen en voelde twee naalden in zijn nek en begon zich zwakker te voelen.
Langzaam zoog de gedaante de man leeg, en liet de omhulzel vallen.
Een laatste flits vulde de kamer en toen het donker was, was de gedaante en het lichaam verdwenen.