Thuis

Ik kwam het gebeur binnen struinen, natte kleren en een gezicht als een verzopen puppy. Ik had mijn boeken al uit de tas gehaald voordat het water door de stof kon lekken en mijn boeken op zouden krullen door het vocht. Helaas waren de boeken het enige dat de bui overleefd hadden.

De tijd op mijn telefoon was niet meer te zien door het water achter het scherm, mijn onderbroek knelde omdat hij nat was en in mijn naad was gekropen en de kauwgom in mijn zak was één grote klomp plakkende witte massa geworden met een erg onaangename geur.

Alfa stond tegen de deurpost aangeleund van de woonkamer, zijn gezicht vrolijk ‘Welkom thuis, zonneschijn.’ Zei hij, en barste in lachen uit. Aan zijn joggingbroek en losse shirt was te zien dat hij niet veel eerder dan mij nat geregend was.

Helaas kon hij iedereen uitlachen en pesten, dat was nou eenmaal zijn status en rangorde, zo hoorde het. Gelukkig stond ik niet veel lager.

‘Kop dicht.’ Gromde ik.

‘Sjus, puppy.’ Siste hij. ‘Niet zo van je afbijten.’ Zijn blik was serieus.

‘Is de was toevallig al gedaan?’

‘Ja, Nan’s heeft vanochtend alles uitgehangen op zolder. Met een beetje geluk is het al droog.’ Hij draaide een rondje op zijn hakken, stopte zijn handen in zijn zakken en liep verder. Te zien aan zijn dominante houden maakte hij net een rondje door het huis om zeker te weten of iedereen aanwezig was voor het avond eten die er hoorde te zijn en te kijken of alles nog liep naar zijn behoren.

Ik liep de trap op, scheef en kreunend vanwege mijn knellende onderbroek, en schuifelde mijn kamer in. Ik trok zo snel als ik kon nieuwe kleren aan, wikkelde mijn haar in een handdoek en stalde al mijn spullen uit in de vensterbank om te laten drogen boven de kachel.

Eenmaal beneden in de keuken pakte ik een plastic vriezerbakje en goot er een laag rijst in waar ik mijn telefoon in begroef.

‘Waarom doe je dat?’ Toby, die al klaar zat aan de grote keukentafel, keek over zijn schouder, zijn bril op het puntje van zijn neus.

‘Zo trekt het vocht er uit.’ Mompelde ik, terwijl ik de pitjes van het fornuis wat lager zette. Ik trok de afzuigkap open en zette het aan toen ik merkte dat de muren vochtig werden.

Langzaam stroomde de mensen binnen terwijl Toby en ik de tafel dekte. In totaal woonde we in het herenhuis met twaalf personen. Het huis telde drie verdieping en een grote zolder met wasmachines en hobby spullen van enkele bewoners. De eerste en tweede verdieping bestonden uit enkel slaapkamers en elke verdieping had twee badkamers en wc’s, één voor de meiden en één voor de jongens, al gebruikte enkele meiden de douche van de jongens (die waren nou eenmaal sneller klaar met douchen dan meiden).

Ik woonde er pas een half jaar, maar dit was meer mijn eigen huis dan mijn ouderlijk huis. Mijn vrienden op school hadden mij raar aangekeken toen ze hoorde dat ik niet bij mijn ouders in huis woonde, laat staan met elf anderen van verschillende leeftijd in een herenhuis net buiten het centrum van de stad.

De groep was hecht, iedereen deed hun ding in huis en als ze geen tijd hadden werd het door anderen opgepakt, het was een eenheid zoals het hoorde. Het was vanzelfsprekend dat als als eerste in de keuken was je even de tafel opmaakte, je je bord afspoelde en in de vaatwasser stopt, je even je spullen opruimde of het fleeceskleed weer opruimde in de kast.

Na het eten ging ik vrij direct naar bed, rolde mijzelf op in de dekens tot ik in een perfecte cocon lag en viel in slaap.